რას წარმოადგენს სოფელში საცხოვრებლად გადასვლა ქალაქის ტიპური მაცხოვრებლისთვის? განვიხილავთ შემთხვევას, როცა ეს არაა ახალი სახლი მაღალი ჭიშკრითა და ინტერნეტით, არამედ არაფრით გამორჩეული საცხოვრებელია. პირველ რიგში, ამ დროს ხდება ადამიანის გადაკეთება, ის სწავლობს ახლებურად თავის მოვლას. ასევე იცვლება ცხოვრების რითმიც. ქალაქელი კაცი ასწრებს სამსახურში მისვლას, კოლეგებთან ურთიერთობას, უამრავი საქმის გაკეთებას, კინოში, თეატრსა თუ გამოფენაზე წასვლას, ოჯახის წევრებთან დროის გატარებას. ზამთარში სოფელში დრო მიიზლაზნება.

სოფელში გადაბარგება

ქალაქელი ბიზნეს-ლედი – “მოკლედ, ჩემი ისტორია ასეთია. მე ახალგაზრდა ქალი ვარ, 32 წლის. ცოტა ხნის წინ გავშორდი მამაკაცს, რომელთან ერთადაც 8 წელი ვიცხოვრე. შვილები არ მყავს. თავიდან საყვარელი ადამიანის გარეშე მიმძიმდა. ფსიქოლოგიურად რთულია ჩვეული გრაფიკის გადაკეთება. მე და მახო ზოგჯერ ვურეკავდით ხოლმე ერთმანეთს, როგორც ძველი ნაცნობები.შემდეგ სამსახურმა წამართვა ზედმეტი დრო და ემოციები, ნახევარ წელიწადში მომიშუშდა არარსებული ჭრილობები. დიდ ძალებს ვახარჯავდი საკუთარი ფინანსური მდგომარეობის უზრუნველყოფას. სამსახურში ხელმძღვანელობამ შტატის შემცირება გადაწყვიტა, ამიტომ თანამშრომლები ყველანაირად ცდილობდნენ სამუშაო ადგილების შენარჩუნებას. ერთხელ ერთ კოლეგას ვეჩხუბე. მან ჭიქა გამიტეხა და ბოდიშიც კი არ მომიხადა. მეც არ ვაპირებდი მისთვის ამის შერჩენას. ვინ იფიქრებდა, რომ ამ ლამაზმანს უფროსმა დიდი ხანია დაადგა თვალი.მეც ნივთები შევაგროვე და სამსახურიდან წამოვედი. ნაქირავები ბინა სავსე იყო ხარახურით, რომლის ნახევარ ფასად გაყიდვაც კი შეუძლებელი იყო. რა თქმა უნდა, ფულადი დანაზოგი არ გამაჩნდა. ერთადერთი გამოსავალი საცხოვრებლად ბებიასთან სოფელში გადასვლა იყო.

ხალხში გავრცელებულია მოსაზრება, რომ ქალაქელ ადამიანს სოფლის ცხოვრებასთან შეგუება თავიდან უჭირს, შემდგომ კი მტკიცე ხასიათის დამსახურებით პიროვნება ყველაფერს გადალახავს.წყალი და ბუნებრივი აირი არაა. მექმნება შთაბეჭდილება, რომ იქაურ მაღაზიებში ჯარის საწყობებიდან ყიდიან პროდუქციას, მხოლოდ იმას, რაც აუცილებელია სიცოცხლის გადასარჩენად.გარკვეული ხანი ძალიან მიჭირდა, თუმცა სირთულეებთან გამკლავება მოვახერხე. ინტერნეტი შემოვიყვანე და დისტანციურად დავიწყე მუშაობა. ანაზღაურება გაცილებით ნაკლები მქონდა, ვიდრე უწინ. სახლში მცირე რემონტიც გავაკეთე. ვისწავლე სიმშვიდითა და სუფთა ჰაერით ტკბობა. მარტოობა ძალიან რთულია. მაშინ გაცნობის საიტზე ანკეტა განვათავსე.კავალერების რაოდენობა საგრძნობლად შემცირდა მას შემდეგ, რაც გაიგეს, თუ სად ვცხოვრობდი. დარჩნენ ორნი: ერთი თურქი, რომელიც მიმოწერის პირველი დღიდანვე ცოლობას მთხოვდა და მის სამშობლოში მეპატიჟებოდა. მეორე მამაკაცი კი, ვინც ჩემით დაინტერესდა, იყო ვანო. მან ნამვილად მომხიბლა. ერთმანეთს მალევე დავუახლოვდით და შეხვედრა გადავწყვიტეთ. ვანომ სოფელში ჩამომაკითხა და კაფეში წამიყვანა. ერთმანეთს ტკბილად ვებაასებოდით და ვხალისობდით. მან ქალაქში თავისთან საცხოვრებლად დამპატიჟა. ერთდერთი პრობლემა ის იყო, რომ მას ცოლ-შვილი ჰყავდა.

მინდა გითხრათ, რომ მის შემოთავაზებაზე დავფიქრდი. ქალაქში კლუბში ან სპორტდაბრაზში მაინც წავიდოდი, გემრიელი ყავის გემო უკვე დავიწყებული მქონდა. შემდეგ გამახსენდა, თუ რატომ აღმოჩნდი სოფელში. მიზეზი ის იყო, რომ ყოფილი უფროსის საყვარლობა მოვინდომე. ამისთვის არ აღვუზრდივარ მშობლებს, მე საკუთარი საქმის პროფესიონალი ვარ. ვანოსთვის სკანდალი არ მომიწყვია, მშვიდად წამოვედი კაფედან და სამარშრუტო ტაქსიში ჩავоექი. არავინ გამომდევნებია, გაცნობის აპლიკაცია კი წავშალე.როგორც კი პანდემიასთან დაკავშირებული მთელი ეს ალიაქოთი ჩაივლის, მაშინვე დავბრუნდები ქალაქში  და ბინას ვიქირავებ. გპირდებით, რომ სულელურ და დაუფიქრებელ გადაწყვეტილებებს აღარ მივიღებ. უფრო მოკრძალებული და, ამავდროულად, მეტად ჟინიანი ვიქნები.”