როგორი უნდა იყოს ქმარი? რა თქმა უნდა, ყველა ქალს (და ყველა მშობელს, რომელსაც ჰყავს ქალიშვილი) აქვს საკუთარი აზრი ამ საკითხთან დაკავშირებით. ასევე, თითოეულ ქვეყანას აქვს საკუთარი შეხედულებები, თუ რა მოვალეობები უნდა ჰქონდეს ოჯახის უფროსს და რაზე უნდა იყოს პასუხისმგებელი ქალი.დღეს პაპარაცის ამ სტატიაში გაგიზიარებთ ჩვენი მკითხველის ამბავს, რომელიც მივიდა ძველი მეგობრის სანახავად, მაგრამ ძალიან იმედგაცრუებული დარჩა. მეგობრის ოჯახური ცხოვრება აუტანელი აღმოჩნდა, რადგან ქმარი საერთოდ არ ეხმარებოდა არაფერში.
როგორი უნდა იყოს ქმარი
„განქორწინების შემდეგ გადავწყვიტე შემეცვალა ჩემი ცხოვრება. ვისწავლე უცხო ენა და გავემგზავრე შორეულ ამერიკაში, სადაც ბოლო შვიდი წლის განმავლობაში ვცხოვრობდი. მაშინ გადავწყვიტე, რომ მეორედ აღარ გავთხოვდებოდი, ან მინიმუმ ქართველს აღარ გავყვებოდი.” – გვწერს ანა.დიახ, ამერიკაში ყველაფერი სხვაგვარად არის. აქ ქმრები ეტლებით დადიან, ბავშვებს საქანელებზე აქანავებენ და აუზზე დაჰყავთ. მანამდე ცოლებს აქვთ დრო მეგობრებთან ერთად სასეირნოდ ან მანიკურის გასაკეთებლად. ღამით ეს მამაკაცები დგებიან, უცვლიან ბავშვს საფენებს, ამშვიდებენ, აძინებენ. და ეს არ არის ბედი და გამართლება, ეს არის ჩვეულებრივი ნორმა, მოვალეობა.
შეხვედრა ძველ მეგობართან – ახლახან ჩამოვედი მეგობართან, რომელიც მრავალი წლის განმავლობაში არ მინახავს და როცა დავინახე, ძლივს ვიცანი. ის დეკრეტულ შვებულებაშია თავის პატარა ქალიშვილთან ერთად. დაქანცული და დაღლილი ქალი, რომელმა სამზარეულოს დივანზე დამსვა და სასწრაფოდ დაიწყო ჭუჭყიანი ჭურჭლის ალაგება, თან კატას დაუსხა წვნიანი. მერე თავისი ქალიშვილი მომაჩეჩა და ჩაის დალევა დაიწყო.მაქსიმალურად ვცდილობდი ბავშვის დამშვიდებას. მაგრამ მან ტირილი დაიწყო. იმ დროს ოჯახის უფროსი ყურსასმენებით იჯდა კომპიუტერთან და უდარდელად აწკაპუნებდა მაუსს. ქალიშვილის ტირილმა წამიერად შეაწუხა, შემოგვხედა, მაგრამ მაშინვე დაუბრუნდა თავის საქმიანობას.
ვცდილობდი ბავშვი დამემშვიდებინა, ვაქანავებდი და დავხტოდი მთელ სამზარეულოში. ბოლოს მეგობარი როგორც იქნა, მორჩა ჩაის დალევას, დადო ჭიქა მაგიდაზე და ბავშვი გამომართვა. შვებით ამოვისუნთქე! „მართლა ვირი! თავზე უნდა გადაამტვრიო ეს ყურსასმენები”. გავიფიქრე მე და გავხედე არსებას, რომელიც არხეინად თამაშობდა კომპიუტერთან.”მაგრამ ბოლოს და ბოლოს, ის კაცი ხომ ჩემი ქმარი არ არის, ან მე რა უნდა ვასწავლო? ყურადღებით დავაკვირდი ჩემს მეგობარს და შევამჩნიე, რომ მის ახალგაზრდა სახეზე ნაოჭები გაჩენილიყო. თმა ნაჩქარევად ჰქონდა შეკრული და ბავშვს ამშვიდებდა.
რატომ ჰყავს ჩემს მეგობარს ასეთ ქმარი? – დიდი ხანია ვიცნობ ჩემს მეგობარს, მშვენიერი ადამიანი და საკმაოდ ლამაზი გოგოა. დაქორწინდა დამწყებ მენეჯერზე. ალბათ სჯეროდა, რომ ოდესმე მისგან რაღაც ღირებული გამოვიდოდა, ან იქნებ არ უფიქრია ამაზე. იმშობიარა და დეკრეტულ შვებულებაში გავიდა და რადგან შემოსავალი არ იყო საკმარისი, ის მუშაობდა თარგმანებზე, როდესაც დრო ჰქონდა. მხოლოდ თვითონ ასეირნებდა ქალიშვილს, ეთამაშებოდა, კვებავდა, დაყავდა ექიმებთან.”ის გეხმარება?” ვკითხე ჩუმად. “Ხდება ხოლმე. როცა მტვერსასრუტით ვაწმენდ იატაკს, ის მარიშასთან ერთად ზის მეორე ოთახში. ბავშვს ეშინია ხმარურის” – ჩაიბუტბუტა მეგობარმა. ჩაის ვსვამდი და ვფიქრობდი, რატომ ხდებოდა ყველაფერი ასე?რამდენი ქალი ცხოვრობს აქ, ამ ბუნდოვანი ფანჯრების მიღმა? მილიონობით უბედური ცოლი მარტო ასეირნებს ბავშვს, დაათრევს კიბეებზე ეტლს, გადააქვს გუბეებზე. ისინი სველი ჩექმებით დადიან და ბავშვებს ფრთხილად ახვევენ საბნებში, თან სახლისკენ მიიჩქარიან ქმრებისთვის სადილის მოსამზადებლად.ან იქნებ, მე ვარ ზედმეტად განებივრებული? საკმარისად მინახავს, თუ როგორ იღებს მამაკაცი საყოფაცხოვრებო მოვალეობების ლომის წილს და ვფიქრობ, ეს ნორმალურია. ის მიდის სამსახურში, ყიდულობს სურსათს, საჭირო ნივთებს, ეხმარება ცოლს სადილის მომზადებაში. მისთვის არ არის რთული ჭურჭლის რეცხვა, ან ბავშვებთან თამაში და სეირნობა.
”დიახ, ამერიკამ ალბათ გამანებივრა. თავისი თავისუფლებითა და თანასწორობით. მაგრამ მე მინდა, რომ ჩემს გვერდით იყოს არა კაპრიზული ბავშვი, არამედ ნამდვილად ქმარი, საიმედო დამცველი და პარტნიორი. და მომწონს, რომ ჩემი ვაჟებიც ერთ დღეს გახდებიან სწორედ ასეთი მამაკაცები, თავიანთი ცოლების პარტნიორები.”- წერს ანა.თქვენ როგორ ფიქრობთ? როგორი უნდა იყოს ქმარი? გაგვიზიარეთ კომენტარებში.
