საბჭოთა პერიოდში სკოლა კი ჰგავდა თანამედროვე საგანმანათლებლო დაწესებულებებს, მაგრამ იყო განსხვავებებიც. სამწუხაროდ, ბევრ მათგანს, ვისი ბავშვობაც საბჭოთა პერიოდს დაემთხვა, უყვარს ამ პერიოდის იდეალიზება. ისინი კონსერვატიულები არიან და ხშირად ცუდად რეაგირებენ ნებისმიერ სიახლეზე. მაშინაც კი, თუ ეს სიახლეები ეფუძნება ბავშვთა ფსიქოლოგების მრავალწლიან მუშაობას. პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში საბჭოთა სკოლას წარმოგიდგენთ.

სკოლა საბჭოთა პერიოდში

“ადრე უკეთესი იყო”, “ახლა ყველაფერი სხვანაირად არის”, “ახლა არასწორად ზრდიან ბავშვებს…” ხშირად გაიგებთ ამ ფრაზებს უფროსი თაობის ადამიანებისგან. ახალგაზრდებს ასეთი სიტყვები ძალიან აღიზიანებს. თუმცა, ვინც ცოტათი მაინც ერკვევა ადამიანებში, ხვდება სად იწყება ასეთი დამოკიდებულების ფესვები.60 წელს გადაცილებული ხალხი აღფრთოვანებულია საბჭოთა პერიოდით არა იმიტომ, რომ ის მართლა უკეთესი იყო. უბრალოდ, ეს ადამიანები იმ პერიოდში გაიზარდნენ და საბჭოთა სკოლა მათთვის მშობლიური გახდა. ამიტომ უჭირთ ობიექტურად შეაფასონ უარყოფითი მხარეები და უპირატესობები. ნებისმიერ დროს, სასკოლო განათლება შორს იყო იდეალურისგან და საბჭოთა ეპოქა არ არის გამონაკლისი.

ბევრი ენთუზიაზმით ყვება, თუ როგორ აჩვევდნენ ბავშვებს ფიზიკურ შრომას პატარა ასაკიდან. ეს შრომა გაურკვეველი მიზეზით კვარცხლბეკზე იყო დაყენებული და რა იყო კარგი ამაში? აქტივობა, რომელიც სასარგებლოა ორგანიზმისთვის? ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მზეზე, მტვერში მუშაობა უფრო სასარგებლო იყოს ბავშვისთვის, ვიდრე სპორტი, ან ტყეში სეირნობა.ახლა ცოტას სურს ფიზიკური შრომა. ეს გასაკვირი არ არის, რადგან ასეთ სამუშაოს არ მოაქვს მაღალი შემოსავალი. მაშინ რატომ ამუშავებდნენ ბავშვებს? ზოგი ამბობს, რომ ეს დამოუკიდებლობას და პასუხისმგებლობას ანვითარებს, მაგრამ ამ ცნებებს საერთო არაფერი აქვს იძულებით შაბათობებთან, ან კლასის დასუფთავებასთან.პასუხისმგებლობა და დამოუკიდებლობა განსხვავებულად ისწავლება. მაგალითად, ჩვენ ვასწავლით ბავშვებს, რომ ყოველთვის გააცნობიერონ თავიანთი ქმედებების შედეგები. ვასწავლით, რომ სანამ სხვას რამეს გაუკეთებენ, საკუთარი თავი დააყენონ მის ადგილას. ყოველთვის მოექცნენ სხვებს ისე, როგორც სურთ, რომ მოექცნენ მათ. შეეცადონ გაიგონ სხვისი გრძნობები საკუთარი თავის მის ადგილას დაყენებით. არ განსაჯოთ და არ გააკრიტიკოთ, თუ ამას არ მოთხოვენ.

რჩევა რედაქციისგან: ადამიანი, რომელიც კარგად ერკვევა თავის ფსიქოლოგიაში და უმკლავდება შინაგან პრობლემებს, ნამდვილად მოწიფული და პასუხისმგებელიანია. ხოლო ის, ვინც ჯიუტად უარს ამბობს რაიმეს დანახვაზე, გარდა მათი შეხედულებისა, შორს არიან რეალური სიმწიფისგან, დამოუკიდებლობისა და პასუხისმგებლობისგან.ნამდვილი დამოუკიდებლობა და სიმწიფე მდგომარეობს მოქნილობის უნარში. აზროვნებისა და მსოფლმხედველობის მოქნილობა ამ სამყაროს წინ სწევს. ის ადამიანები, რომლებიც მზად არიან მიატოვონ „ძველი და კარგი წარსული“, დაინახავენ, რომ არსებობს რაღაც ბევრად უკეთესი და პროგრესული, ყოველთვის გაუსწრებენ განვითარებაში მათ, ვინც ამ წარსულს ბანალური ნოსტალგიის გამო ვერ შორდება.

ცუდი არაფერია წარსულის პატივისცემასა და სიყვარულში. თუმცა, არ უნდა მოახვიოთ თქვენი აზრი სხვებს და დაფიქრდით იმაზე, თუ რა არის უკეთესი: წინსვლა, განვითარება და ბედნიერება, თუ სამუდამოდ წარსულის ნოსტალგიაში ჩარჩენა.