წაუკითხავი წერილი ზოგჯერ ბევრ საიდუმლოს ინახავს, თუმცა ქაღალდზე ნათქვამი ადრესატამდე ვერასოდეს მიაღწევს. ხდება ხოლმე, რომ ადამიანები ცაში მიდიან, ნათესავებსა და მეგობრებს კი სურთ რამდენიმე სიტყვის თქმა გარდაცვლილებისთვის. დღეს პაპარაცის ამ სტატიაში პატარა გოგონაზე მოგიყვებით.

წაუკითხავი წერილი

პატარა ანა დაახლოებით ერთი წლის განმავლობაში იგი იძულებული იყო ეცხოვრა ბიძასთან, მამიდასთან, ბიძაშვილთან ერთად, რადგან მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ. თავიდან თითქოს ყველაფერი კარგად იყო. ბიცოლა გოგონას კარგად ექცეოდა, ფსიქოლოგთანაც კი დაყავდა, მაგრამ დროთა განმავლობაში სიტუაცია შეიცვალა.მარინამ დაიწყო იმ ფულის გამოყენება, რომელსაც სახელმწიფო ანას უხდიდა პირადი სარგებლობისთვის. ახალ ოჯახს აღარ აინტერესებდა გოგონას ჯანმრთელობა, ან სურვილები. ფსიქოლოგმა დაურეკა და სცადა აეხსნა აღმზრდელი ოჯახისთვის, რომ გოგონას ჯერ კიდევ სჭირდებოდა მისი კონსულტაციები, მაგრამ ამაოდ.

ტრაგიკული შემთხვევა – პატარა ანა ბედს შეეგუა. მისთვის არ ყიდულობდნენ ახალ სათამაშოებს და ფანქრებს, არც ტკბილეული და გემრიელი სადილი ემეტებოდათ მისთვის, არ დაყავდათ სასეირნოდ. ბავშვი ცხოვრობდა თავისთვის და ზოგჯერ გულში დედას და მამას ესაუბრებოდა.ერთ დღეს ანამ დაინახა, რომ მისმა ბიძაშვილმა ყველა ტკბილეული შეჭამა ერთი კანფეტის გარდა. მან გაუბედავად ჰკითხა ბიცოლას, შეეძლო თუ არა ამ კანფეტის აღება. რაზეც ქალმა თანხმობა მისცა, რადგან იმ დროს ტელეფონზე ესაუბრებოდა ბავშვის ფსიქოლოგს, რომელიც ძალიან ღელავდა თავის პატარა პაციენტზე.

ცოტა ხანში ბიძაშვილმა მოიკითხა თავისი დატოვებული კანფეტი. როდესაც გაიგო, რომ ანამ ის უკვე შეჭამა, დაიწყო ტირილი და მამას შესჩივლა, რომელსაც 5 წლის ბავშვზე მეტი ინტელექტი არ გააჩნდა და ეჩხუბა გოგონას, ხელიც კი დაარტყა. შეშინებული ბავშვი თავის ოთახში გაიქცა და გადაწყვიტა დედისთვის მალულად წერილი მიეწერა სამოთხეში.

გზავნილი გარდაცვლილი დედისთვის – ”საყვარელო დედიკო და მამიკო, წამიყვანეთ ამ სახლიდან, არ მაქვს სათამაშოები, არც საჭმელს მაჭმევენ წესიერად, არც ტკბილეულს მაძლევენ. ბიძა მცემს ხოლმე, ბიცოლა მეჩხუბება. გთხოვ სახლში წამიყვანე! გპირდები, რომ ყოველთვის შევჭამ წვნიანს და ყველაფერში დაგიჯერებ. შენი ანა.” გოგონამ პატარა კონვერტი გააკეთა, ჩადო წერილი და უახლოეს საფოსტო ყუთში ჩააგდო, რომელიც, საბედნიეროდ, ახლოს იყო.წერილები რამდენიმე დღის შემდეგ წაიღეს. ამ დროის განმავლობაში ყუთში დაგროვდა სოლიდური რაოდენობის კონვერტი ფერადი ნახატებით. არც მისამართები ეწერა, არც სახელები. მხოლოდ ერთი-ორი ხელმოწერა: “დედას სამოთხეში”, “დედას და მამას ანასგან”. ფოსტის ბიჭს წარმოდგენაც არ ჰქონდა, რა გაეკეთებინა და გადაწყვიტა მათი გადაგდება, რადგან ეგონა, რომ ბავშვები უბრალოდ თამაშობენ.წავიდა ნაგვის ურნებისკენ, ვერ შეამჩნია ახალგაზრდა ქალი, შეეჯახა მას და ყველა კონვერტი ძირს დაეფანტა. ქალბატონი დაიხარა, რათა დახმარებოდა წერილების შეგროვებაში, მაგრამ მაშინვე ადგილზე გაიყინა…

• -რა ნაცნობი ხელწერაა, სად იპოვე?
• -ამ ქუჩიდან წამოვიღე. ალბათ ბავშვური სისულელეა. მისამართი არ აწერია…ბიჭმა ქალს მიანიშნა სახლი და ქუჩა, საიდანაც აიღო წერილები და სადაც პატარა ანა ცხოვრობდა…

წაუკითხავი წერილი მშობლებს – ფსიქოლოგმა მოახერხა, რომ ჩამოერთმიათ უღირსი ოჯახისთვის მეურვეობის უფლება. მან ანა თავისთან წაიყვანა და არ აკლებდა სითბოს და სიყვარულს. ერთ დღეს გოგონას სახლთან უზარმაზარი ყუთი მოუტანეს საჩუქრებით სავსე. კურიერმა ყუთთან ერთად წერილიც გადასცა.ეს იყო წერილი მშობლებისგან, რომელიც მთავრდებოდა ფრაზით: ”როდესაც უფლი რაღაცას იღებს ჩვენგან, ის ყოველთვის რაღაცას გვაძლევს სანაცვლოდ”.

– გამოდის, რომ შენ ჩემი მშობლების მაგივრად გამოგგზავნა ღმერთმა ჩემთან!

შესძახა გოგონამ და მოეხვია დედობილს. აღარც ახსოვდა უზარმაზარი ყუთი სათამაშოებით, ლამაზი ტანსაცმლითა და ტკბილეულით. თუმცა, ამისთვისაც მოიცლის პატარა გოგონა მალე…