ბედის ანაბარა მიტოვებული ბებია ნათელა 5 წელი ცხოვრობდა მოხუცთა თავშესაფარში. მთელი ამ ხნის განმავლობაში შვილები საერთოდ არ ზრუნავდნენ მასზე. თავიდან ქალს ძლიერ ენატრებოდა ვაჟები, შემდეგ კი უბრალოდ შეეგუა იმ ფაქტს, რომ მათთვის უბრალოდ ზედმეტი ტვირთი იყო.ბებიას ცხოვრება რადიკალურად შეიცვალა, როდესაც ერთ მშვენიერ დღეს მასთან მამაკაცი მივიდა. ვინ იყო ის და რა მოჰყვა ამ შეხვედრას, წაიკითხავთ პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში.

მიტოვებული მოხუცი ბებია

ბოლო 5 წელია ნათელა ბებია მოხუცთა თავშესაფარში ცხოვრობს. თავისი ნებით არ მისულა იქ. როდესაც ქალი მძიმედ დაავადდა, ვაჟებმა მომვლელი დაუქირავეს და როცა გამოჯანმრთელდა, მიხვდნენ, რომ მისი ჯოჯოხეთში გადაყვანა უფრო იაფი დაჯდებოდა. ნათელა ჯერ კიდევ უძლურად გრძნობდა თავს და წინააღმდეგობა არ გაუწევია.ამ მოვლენებამდე დიდი ხნით ადრე მან დაკარგა ქმარი, რომელსაც უსიტყვოდ ესმოდა ცოლის. როცა ოჯახის უფროსი წავიდა, შვილები უმართავები გახდნენ. დაიწყეს ბინის გაყოფაზე ჩხუბი და ეს ცოცხალი დედის თანდასწრებით!

ეს ყველაფერი დასრულდა იმით, რომ ქალმა უბრალოდ უარი თქვა შვილებისთვის ანდერძის გადაწერასა და ბინის გაყიდვის უფლების მიცემაზე. ალბათ ცეცხლზე ნავთი დაუსხა და მემკვიდრეებმა გადაწყვიტეს შური ეძიათ დედაზე მოხუცთა თავშესაფარში გაგზავნით.თავიდან ქალი ძალიან დარდობდა. მას უყვარდა თავისი სახლი და ძალიან სურდა დაბრუნება, მაგრამ ამავე დროს ხედავდა, რომ აქ მასზე ზრუნავდნენ და ყურადღებას აქცევდნენ. შეიძინა ახალი მეგობრები, მათთან ერთად ქსოვდა წინდებს და წარსულს იხსენებდა.

მიუხედავად იმისა, რომ ქალმა მოხუცთა თავშესაფარში მყუდრო ადგილის პოვნა მოახერხა, მასში ყოველთვის ბჟუტავდა იმედის ნაპერწკალი, რომ ერთ დღეს შვილები გონს მოვიდოდნენ და სახლში წაიყვანდნენ. მაგრამ ვაჟებმა მისი მონახულებაც კი არ მოისურვეს. მხოლოდ იშვიათი სატელეფონო საუბრებით იგებდა, რომ შვილებს ყველაფერი კარგად ჰქონდათ.

საბედისწერო შეხვედრა – ასე ცხოვრობდა მოხუცი მანამ, სანამ ერთ მშვენიერ დღეს მის კარზე არ  დააკაკუნეს სასიხარულო ამბით: „ბებია ნათელა, სტუმრები გყავს!“.მაგრამ ქალმა ვერ იცნო სტუმარი, ვერ მიხვდა ვინ იყო, სანამ როცა უცნობმა არ დაილაპარაკა… ბებია მოულოდნელობისგან დამუნჯდა! იგი ამ ხმას ათას ხმაში გამოარჩევს. „დეიდა, მე ვარ, ნატა!“ნატა ნათელას დისშვილი იყო და ბავშვობაში ცოტა ხანი უვლიდა, რადგან პატარას დედა ავტოკატასტროფაში დაიღუპა, მამამ კი გოგონა დაბადებამდე მიატოვა. სკოლის ასაკში ნატამ მოახერხა გაცვლითი პროგრამით სასწავლებლად გამგზავრება შეერთებულ შტატებში.

ჭკვიანი გოგონა იმდენად კარგად სწავლობდა, რომ მოახერხა შტატებში დარჩენა. იქ ერთმა ამერიკულმა ოჯახმა შეიფარა და მოგვიანებით იშვილა.  ბოლო 10 წელია მისგან არანაირი სიახლე არ გაუგია.აღმოჩნდა, რომ ნატას ცხოვრებაში ბევრი ტრაგიკული მოვლენა მოხდა. მაგრამ მან მოახერხა ყველაფრის გადალახვა, იყიდა ბილეთები და მშობლიურ ქვეყანაში გამოემგზავრა. ნათელა ბებიას სახლში არავინ დახვდა. მერე ვაჟებს დაუკავშირდა და გაიგო, რომ მოხუცთა თავშესაფარში მოათავსეს.

„ნათელა დეიდა, ნება მომეცი წაგიყვანო აქედან. ამერიკაში ჩემს სახლში გადაგიყვან. გზა გრძელია, მაგრამ იქ კომფორტულად იქნები, პირდები!”  მოხუცს ცრემლები წამოუვიდა და უთხრა: ”ნატა, მაგრამ როგორ წავიდე? მე ხომ შენთვის ტვირთი ვიქნები?”მაგრამ ნატამ დაჟინებით მოითხოვა: ”ერთხელ დედასავით მივლიდი, ახლა კი მე მინდა შენი გადარჩენა. დედაჩემი ჩემს ადგილას ზუსტად იმავეს გააკეთებდა. ვნანობ, რომ ეს ადრე არ გავაკეთე, მაგრამ მიხარია, რომ ახლა შემიძლია ამის გაკეთება.”გადაადგილებას რამდენიმე თვე დასჭირდა. თუმცა, ცხოვრება ახალ ადგილას ნამდვილად ღირდა.

რას გვასწავლის ეს ამბავი – დრო ყოველთვის ყველაფერს თავის ადგილზე აყენებს. თუ მტკიცედ გჯერათ, რომ თქვენი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეიცვლება, ადრე თუ გვიან ეს მოხდება.გაუზიარეთ  ეს კეთილი ამბავი მეგობრებს. ჩვენ ყველას გვჭირდება კვლავ სასწაულების რწმენა! გელოდებით კომენტარებში!