მე მქვია ვიქტორია. ძალიან დავიღალე იმით, რასაც დეიდა აკეთებს. მას მუდმივად მოაქვს უსარგებლო ნივთები უზარმაზარი ჩანთებით.
არ მესმის, საიდან მოაქვს ამდენი ხარა-ხურა. ის დედაჩემის დაა და რეგიონში ცხოვრობს. ჩვენ პატარა ქალაქში ვართ. ამიტომ გადაწყვიტა, რომ ღარიბები ვართ და გვჭირდება დახმარება. რა თქმა უნდა, არც ისე მდიდრულად ვცხოვრობთ, მაგრამ ღარიბსაც ვერ უწოდებთ. ვარ სკოლის პედაგოგი, ჩემი ქმარი მძღოლია. გვყავს ორი ვაჟი.დეიდა სამ თვეში ერთხელ მოდის ჩვენთან და ყოველ ჯერზე მოაქვს ნივთები უზარმაზარი ჩანთებით. მან მითხრა, რომ ეს არის მისი პირადი ნივთები, რომლებიც უბრალოდ მობეზრდა, ან დაუპატარავდა. ამიტომ მაძლევს იმ იმედით, რომ სამსახურში გამოვიყენებ. ის, რომ ეს ნივთები დიდი ხანია მოდიდან გადავიდა, დეიდას არ აინტერესებს.
მოაქვს გიპიურის ბლუზები, ქვედაბოლოები. ერთხელ 10 წყვილი თეთრი ჯინსი მოიტანა და რატომღაც უამრავი ნახმარი საცვალი. ვინ ჩაიცვამს? როცა დეიდა ჩვენთან მოდის და მანქანიდან ჩანთების გადმოტვირთვას იწყებენ, ჩემი ვაჟები ყვირიან:
-მოვიდა ბებია და მოიტანა მეორადის ფუთები!ბევრჯერ ვთხოვე, ეს არ გაეკეთებინა, მაგრამ არც კი მისმენს. ერთ დროს ვცდილობდი დამეხარისხებინა ეს ნივთები. ზოგი ჩემს მეგობრებს ვაჩუქე, ზოგი ეკლესიაში, ზოგი ბავშვთა სახლში წავიღე, ზოგიც სკოლაში კოსტიუმად გამოვიყენე.
დეიდას შეჩერება უბრალოდ შეუძლებელი აღმოჩნდა. ახლა კი ჩემი მოთმინება ამოიწურა. როცა მიდის, მაშინვე ვიღებ ყველაფერს, რაც მიიტანა და სანაგვეში ვყრი.ცოტა ხნის წინ დედაჩემთან სერიოზული საუბარი მქონდა. ვთხოვე, დას დალაპარაკებოდა და ყველაფერი გასაგებად აეხსნა.
ძალიან ვწუხვარ, რომ მე და ჩემს ქმარს მათხოვრად თვლის. არ მესმის, რატომ მოაქვს ამდენი რამ? თან არის ძალიან ბევრი და სრულიად არასაჭირო. ვწუხვარ, რომ დეიდას ჰგონია, ვერც თავს და ვერც შვილებს სათანადოდ ვერ ვუზრუნველყოფ. მითუმეტეს, რომ ეს ასე არ არის…
