„ყოველთვის ვცდილობდი, რომ ქალიშვილის დასახმარებლად გზები მეპოვა. ის ცხოვრებაში ძალიან დაიტანჯა. მაგრამ ჩემნაირი ადამიანის მოთმინებაც შეიძლება გასკდეს!“ – ჩივის ლია. ჩვენი მკითხველი უკვე წლებია იტალიაში ცხოვრობს, სადაც კარგ ფულს შოულობს. ყოველთვე ფულს ახლობლების მხარდასაჭერად სამშობლოში აგზავნის. ცოტა ხნის წინ ქალიშვილი შვილიშვილთან ერთად მთელი 3 თვით ესტუმრა. კარგად დაისვენეს, მაგრამ წასვლამდე უმადურმა შვილმა დედას ფული მოსთხოვა. Paparazzi გიამბობთ, როგორ დასრულდა ეს ამბავი.
როგორ დავეხმაროთ ქალიშვილს – „ჩემს შვილთან პრობლემები დიდი ხნის წინ დამეწყო. ჩვენ შორის გაუცხოება ადრე დაიწყო. 15 წლის ტასო არაფერს მიყვებოდა. ვერ ვიტყვი, რომ ცუდი დედა ვიყავი, მაგრამ თავს ასე ვგრძნობდი. როცა ქალიშვილს შეყვარებული გამოუჩნდა, ამის შესახებ არც მითხრა. მის გაცნობას არ ჩქარობდა. მოგვიანებით გავიგე, რომ ორსულად იყო. მაშინ 18 წლის იყო და ბავშვის მოშორება სურდა. მთელი ძალით ვცდილობდი, გადამეფიქრებინა. ბიჭმა, რა თქმა უნდა, მიატოვა. მესმოდა, რომ ახლა ორმაგი პასუხისმგებლობა ავიღე. დაახლოებით ამ პერიოდში მეგობარმა იტალიაში კარგი სამსახური შემომთავაზა. ჩამოდი, ჩემთან იმუშავე. დიდხანს არ დავფიქრებულვარ, დავთანხმდი. აქ სკოლაში ვმუშაობდი და კარგად იცით, რომ ხელფასი მაღალი არაა. ჩემი მიზანი ქალიშვილის და შვილიშვილის დახმარება იყო. საბედნიეროდ, ტასოც გააქტიურდა. სამსახურის მოძებნა დაიწყო, რადგან დროებით სწავლა უნდა დაევიწყებინა.
საზღვარგარეთ მუშაობა – ოჯახის საკეთილდღეოდ დაუღალავად ვმუშაობდი. ყოველთვე ტასოს საკმაოდ ღირსეულ ფულს ვუგზავნიდი: მისთვის და ბავშვისთვის. გული მტკიოდა, რომ ქალიშვილის და პატარა შვილიშვილის ზრდის მომენტებს ვტოვებდი. წასასვლელი არსად მქონდა. ახლა ტასო 25 წლისაა, ხოლო შვილიშვილი 6 წლის გახდა. უკვე სკოლაში მიდის. ამ პერიოდში სახლში მხოლოდ რამდენჯერმე ჩამოვედი. გადავწყვიტეთ, რომ ტასო შვილთან ერთად მთელი ზაფხული ჩემთან ჩამოვლენ.
ამ 3 თვეში დავახლოვდით. მათთან თავს კომფორტულად ვგრძნობდი. პირდაპირ ბებია ვიყავი! ექსკურსიებზე დავდიოდით და ღირსშესანიშნაობები მოვინახულეთ. მთელი იტალიური სამზარეულო დავაგემოვნეთ. რა თქმა უნდა, ფულს მე ვიხდიდი. ეს ჩემთვის ნორმალური იყო: ახლობლები ხომ სტუმრად არიან. მთელი ეს პერიოდი არ გვიჩხუბია, მაგრამ პრობლემები მაინც დაიწყო. წასვლამდე ძალიან ვიჩხუბეთ. იტალიური პროდუქტებით სავსე მთელი ჩანთა გზაზე გავატანე. ოღონდ ჩემი ქალიშვილი დამატებით რამდენიმე ათას ევროს ელოდა. მითხრა, რომ რაღაც კაპიკები მენანება და თავად საკმარისი მაქვს. წარმოუდგენელია! როცა თავის დაცვა დავიწყე და ვუთხარი, რომ მთელი 3 თვე ბევრი დავხარჯე, ქალიშვილმა მითხრა: თავად ხარ დამნაშავე, რომ ახლა ჩვენს ოჯახში ერთი პირით მეტი ცხოვრობს.
ქალიშვილისგან ასეთ დარტყმას არ ველოდი. დიახ, მე რომ არა, ახლა შვილიშვილი არ მეყოლებოდა. ნუთუ დღემდე ნანობს? გაფიქრებაც მაშინებს! არ მესმის, როგორ გავაგრძელო კომუნიკაცია ქალიშვილთან, რომლისთვისაც ფული უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე საკუთარი დედა. როდის დავუშვი შეცდომა მის აღზრდაში?“
ცხოვრებისეული სიბრძნე: რას გვასწავლის ეს ისტორია? – მშობლები, რომლებიც ზრდასრულ შვილებს ფინანსურად არჩენენ, ყოველთვის რისკავენ. განებივრებული ბავშვი, თუნდაც ზრდასრული, მშობლების კისრიდან ჩამოსვლას არ ისურვებს. ლიას ისტორიაში ყველაფერი გაცილებით რთულადაა. არა მგონია, რომ მისი ქალიშვილი დედობას ნამდვილად ნანობს, მაგრამ ყველა შეცდომაში დედას ადანაშაულებს. ვფიქრობთ, ორივეს ფსიქოლოგთან გასაუბრება სჭირდება. ტრავმაზე უნდა ისაუბრონ და იმუშაონ.
