მე მქვია ნია. სამი თვის წინ საბოლოოდ დავობლდი. მამა მზრდიდა: დედა გარდაიცვალა, როცა მხოლოდ ორი წლის ვიყავი.სამი წლის წინ მამაჩემი დაქორწინდა. დედინაცვალი კარგი ქალი იყო. ჩვენი სახლი ყოველთვის წესრიგში ჰქონდა, უგემრიელეს კერძებს ამზადებდა, მეც კარგად მექცეოდა.დეიდა ნონას ორი ზრდასრული შვილი ჰყავდა. ისინი ცალკე ცხოვრობდნენ საკუთარ ოჯახებთან.მერე სკოლა დავამთავრე და უნივერსიტეტში ჩავაბარე. ვსწავლობდი და ვცხოვრობდი საერთო საცხოვრებელში. იშვიათად მივდიოდი სახლში.
და სამი თვის წინ, სრულიად მოულოდნელად, ჩვენს სახლში უბედურება მოხდა: მამა ძილში გარდაიცვალა, გული გაუჩერდა. ეს ჩემთვის საშინელი დარტყმა იყო. უბრალოდ შოკში ვიყავი, ვერ ვიჯერებდი, რომ ჩემი ერთადერთი, საყვარელი ადამიანი გარდაიცვალა და ახლა მარტო დავრჩი მთელ მსოფლიოში.დაკრძალვის შემდეგ ისევ სასწავლებლად წავედი, მაგრამ როცა ორმოცისთვის, სახლში დავბრუნდი, დეიდა ნონამ არ შემიშვა!
- წადი აქედან და აღარ დაბრუნდე! მამა აღარ გყავს. ახლა მე ვარ აქ კანონიერი დიასახლისი! – მითხრა დედინაცვალმა.უბრალოდ დამუნჯებული ვიყავი. ნონა ყოველთვის ისეთი კეთილი იყო, ზრუნავდა ჩემზე.ახლა კი საერთოდ არ აწუხებს სინდისი და ჩემი სახლიდან მაგდებს!
- კი მაგრამ, მე ვარ ამ სახლში ჩაწერილი! მე ამ სახლში გავიზარდე!
- Მერე რა? ახლა მე ვარ ამ სახლის ერთადერთი კანონიერი მფლობელი!მერე საკეტები გამოიცვალა და დამემუქრა, რომ დიდი უბედურება დამემართებოდა, თუ სახლის გამო სასამართლოში ვუჩივლებდი.უბრალოდ არ ვიცი რა გავაკეთო. ერთდროულად გავხდი ობოლიც და უსახლკაროც.
რა საშინელებაა! როგორ უნდა ვიცხოვრო? როგორ შეეძლო დეიდა ნონას ამის გაკეთება? მე ხომ მისთვის არაფერი დამიშავებია?
