ყოველი ადამიანის ცხოვრებაში დგება მომენტი, როდესაც მას უწევს გადაწყვეტილების მიღება ხანდაზმული მშობლების საცხოვრებელ ადგილზეადამიანები, ვისაც მშობლებიც ცოცხლები ყავთ, ბედნიერები არიან. ისინი ჩვენს გვერდით არიან, შეგვიძლია თავი შვილებად მივიჩნიოთ.ერთ დღესაც ადამიანი ისეთ ასაკამდე მიდის, რომ უჭირს თავის მოვლა.
ჩემი მშობლები მეზობელ უბანში ცხოვრობენ. ყოველწლიურად თმობენ პოზიციებს და თანდათან უჭირთ საკუთარი თავის მოვლა. მინდა ჩემთან წავიყვანო, მაგრამ წინააღმდეგობას მიწევენ. ამბობენ, რომ ჯერ შეუძლიათ ცალკე ცხოვრება.ბოლო სამი წელია ზამთარში დავიქირავე ადამიანი, რომელიც ეზოს და სახლს თოვლისგან წმენდს. რა თქმა უნდა, მშობლებს ამის შესახებ არ ვეუბნები და მეზობელი ვითომ ისე მივიდა მათ დასახმარებლად.
არ მინდა მათ იცოდნენ ამის შესახებ, რადგან როცა ადამიანი ხვდება, რომ უმწეოა, ეს ფიქრი ანადგურებს მას.ახლა მხოლოდ ერთი რამ მაწუხებს, რომ ყოველწლიურად მათი ჯანმრთელობა უარესდება…ჩემმა მეზობელმა ცოტა ხნის წინ გადმოიყვანა დედა თავის სახლში. ძალიან წუხდა, რომ დედა მარტო. ახლა კი მთლიანად დაკარგა სიმშვიდე.
- ადრე მრცხვენოდა, რომ უცნობები უვლიდნენ ჩემს მოხუც დედას. მას დიდი ხანია არ სურდა ჩემთან გადმოსვლა, რადგან თავს სრულიად ქმედუნარიან ადამიანად თვლიდა ფინანსურ და ფიზიკურ ასპექტში.
- მაგრამ მას შემდეგ, რაც ის ჩემთან გადავიდა, ჩემი ცხოვრება თავისუფლებისთვის ბრძოლას ჰგავს. ბავშვობაშიც კი არ განმიცდია ასეთი შეზღუდვები. დედა წამითაც არ მიშვებს გარეთ. თანახმაა, რომ მხოლოდ სამსახურში წავიდე. დანარჩენი დრო კი მას უნდა დავუთმო.
როცა სამუშაო საათების გარდა სადმე მინდა წასვლა, სხვადასხვა იგავი უნდა მოვიფიქრო, რომ დედას არ ვაწყენინო. ხანდახან ვგრძნობ, რომ პატარა გოგონა ვიშვილე და გადაადგილების თავისუფლება დავკარგე.დედაჩემი ამტკიცებს, რომ ჩემზე ისე ზრუნავს, როგორც ბავშვობაში. მაგრამ მე სხვანაირად მახსოვს. ერთი წლის ასაკში უკვე საბავშვო ბაღში მტოვებდნენ. არ ვაპირებ დედაჩემის მოვლაზე უარის თქმას, მაგრამ თავისუფლება მინდა და არა სრული კონტროლი…
როგორ მოვძებნოთ მშობლებთან კომუნიკაციის ოქროს საშუალება? შემატყობინეთ თუ ვინმეს შეგექმნათ ესეთი სიტუაცია.
