ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ მშობლების მაგალითი, ოჯახური ურთიერთობების გარემო და ატმოსფერო, რომელშიც ბავშვები იზრდებიან, მათი მომავალი ცხოვრების საფუძველია.მე და ჩემს მეუღლეს არასდროს გვქონია სერიოზული კონფლიქტი, განსაკუთრებით ბავშვების თანდასწრებით. ყველა სერიოზული საუბარი საღამოს გვქონდა ხოლმე, როდესაც ბავშვებს ეძინათ და ამას კონფლიქტიც არ ერქვა, შეიძლება ცოტა გვეკამათა.
ჩვენი გოგონა ნატა ყოველთვის ლიდერი იყო საბავშვო ბაღში, სკოლაში, ინსტიტუტში ხელმძღვანელობდა კლასს, თანაკურსელებს და ჩვენც გვიხაროდა, რომ ასეთი აქტიური და სიცოცხლით სავსე ქალიშვილი გვყავდა.სკოლის დამთავრების შემდეგ სახლში მომავალ მეუღლესთან ერთად მოვიდა. მე და ჩემს ქმარს მაშინვე არ მოგვეწონა ეს ახალგაზრდა, ამპარტავანი და მედიდური ჩანდა, თუმცა ნატა აღფრთოვანებული იყო და ბედნიერებისგან დაფრინავდა.ქორწილში მძახლებთან ერთად თანხა შევკრიბეთ და ახალგაზრდა ოჯახს ვაჩუქეთ ულამაზესი ოროთახიანი ბინა.
ერთი წლის შემდეგ სამწუხარო ამბავი მოხდა, ჩემი ქმარი გარდაიცვალა და იმისთვის, რომ როგორმე თავიდან მომეშორებინა პირქუში ფიქრები, გადავწყვიტე სახლში რემონტი გამეკეთებინა. ხელოსანი დამპირდა, რომ ერთ თვეში დაასრულებდა ყველაფერს და ეს პერიოდი ჩემს სიძესთან და ქალიშვილთან გადავედი საცხოვრებლად.ნატაშა რაღაცნაირად დაბნეული მიყურებდა, როცა ვთხოვე მათთან გადასვლა. მან ქმარს შეშინებულმა შეხედა. დიმიტრიმ, მხრები აიჩეჩა და მოჩვენებითი კეთილგანწყობით თქვა:
- რა თქმა უნდა, ქალბატონო ანა, გაგვიხარდება თქვენი აქ ყოფნა.
როდესაც სიძესთან გადავედი, პირველი რაც შევამჩნიე, ის იყო, რომ ნატა ფეხის წვერებზე დარბოდა და ცდილობდა ქმარი ესიამოვნებინა. სიძე თავადივით, ან ძვირადღირებული რესტორნის VIP კლიენტივით იქცეოდა. სანამ რამეს იტყოდა, ნატა წარბების მოძრაობით, თავის მობრუნებით თუ მზერით ხვდებოდა ყველაფერს.სადილის შემდეგ, მინდოდა დავეხმარებოდი ჩემს ქალიშვილს დალაგებაში, მაგრამ უარი მითხრა:
- დედა, არ მინდა, აქ რამდენს ვრეცხავ, დიდი ხანია შევეჩვიე!
“დიდი ხანია შევეჩვიე” მტკივნეულად მომხვდა ყურში. დილით გავიგე, რომ დიმიტრი ემზადებოდა სამუშაოზე წასასვლელად და მისი თქმით, ნატამ სხვა პერანგი გაუმზადა. მან უხეშად მოითხოვა მეორე:
- შენ რა სკლეროზი გაქვს? სულ გამოშტერდი! დროზე დააუთოვე!სიძე რომ წავიდა გამოვედი და შვილს ვკითხე:
- ნატა, ეს რა იყო?
- არაფერი, დედა, ის ასეთია, მათ ოჯახში მიღებულია და ამიტომაც იქცევა ასე, ყურადღებას ნუ მიაქცევ, დიდი ხანია შევეჩვიე!
ისევ ეს სულელური “დიდი ხანია შევეჩვიე!”ჩუმად ვისაუზმეთ, მე სახლში დავრჩი, ნატა კი სამსახურში წავიდა. სიძე სადღაც სამი საათისთვის მოვიდა. მე მას სადილი შევთავაზე, მან უარი მითხრა და ყავის გაკეთება მთხოვა. ყავა დიდებული იერით მიირთვა მადლობაც კი არ უთქვამს.საღამოს ჩემი ნატაც მოვიდა, მაღაზიიდან ჩანთებით დატვირთული. დიმიტრის არც გამოუხედავს, კომპიუტერთან იჯდა.ჩემმა ქალიშვილმა კვლავ დაიწყო ფრენა სამზარეულოში და თან სამსახურის ამბებს მიყვებოდა.
- დედა რატომ ხარ ჩუმად?
- მაინტერესებს, ქმართან ყოველთვის ასე იქცევი?
- როგორ?
- როგორც ბატონთან მსახური…
- დედა, რას ამბობ?! ჩვენ კარგად ვართ, არ ინერვიულო!
ეს ჩვენი დიალოგი, დიდი ალბათობით, სიძემ მოისმინა, რადგან ვახშამმა ყინულოვან სიჩუმეში ჩაიარა.სადილის შემდეგ კი საძინებელში მეუღლის დემონსტრაციული აღზრდა ჩატარდა. დიმიტრიმ ხმამაღლა უთხრა ნატას, რომ არ დაუშვებდა სიდედრი ჩარეულიყო მათ ურთიერთობაში და უბრძანა, რომ მიეყენებინა დედა თავის ადგილას.
ამან ძალიან გამაბრაზა, თავი ვერ შევიკავე და შევედი მათთან. დავინახე ჩემი ქალიშვილი ცრემლიანი, დამნაშავე თვალებით და ჩემს სიძეს ვკითხე:
- ეს როგორი მეტამორფოზა მომხდარა თქვენს ოჯახში, როგორ გადაიქცა ეს მზესავით გოგო „ნაღვლიან ცხვრად?“
მერე წავედი, ჩანთა და ნივთები ავიღე და ჩემს დანგრეულ ბინაში გადავედი. სჯობს ვიცხოვრო ცარიელ კედლებში დაუმთავრებელი რემონტით, ვიდრე ქალიშვილის ეს დამცირებები ვნახო. როგორ შეიძლება მიაღწიოს ასეთ „ამაღლებულ“ ურთიერთობას ქმართან? უბრალოდ ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ჩემი ჭკვიანი და ლამაზი გოგო ვინმეს ასე მოქცევის უფლებას მისცემდა!
ახლა მხოლოდ ჩვენს ქალიშვილთან ვურთიერთობ, ჩემი სიძე საერთოდ აღარ მეკონტაქტება. ეს დიდად არ მაღელვებს მას შემდეგ, რაც დავინახე მისი დამოკიდებულება მეუღლის მიმართ. ნატა კი ძალიან მეცოდება. იმედია, მიხვდება ერთ დღეს, რომ ეს სიყვარული არ არის.
