ბევრი ჩვენგანი ფიქრობს, რომ მშობლები შვილებს უნდა ეხმარებოდნენ. თუმცა ზოგი თვლის, რომ ბავშვებმა ყველაფერს დამოუკიდებლად უნდა მიაღწიონ, რომ ჭკუა ისწავლონ. ასეთ სიტუაციაში აღმოჩნდა სამი შვილის დედა, რომელმაც მშობლებს დახმარება სთხოვა. Paparazzi ცდილობს გაარკვიოს, არის თუ არა ზღვარი, სადაც მშობლებს შეუძლიათ ერთადერთ ქალიშვილს დაეხმარონ.
სამი შვილის დედა – „ჩემს ოჯახში ბოლო დროს რთული პერიოდია. მე და ჩემს მეუღლეს სამი შვილი გვყავს. ნაქირავებ ბინაში ვცხოვრობთ. ბოლო დრომდე შესანიშნავად ვუმკლავდებოდით. ქმარს კარგი სამსახური აქვს, თავად სახლში ნახევარ განაკვეთზე ვმუშაობ. სამი ბავშვით მთელი დღით სამსახურში გასვლა რთულია. თუმცა ამის გაკეთებას ვგეგმავ, როცა ყველა ბავშვი ბაღში შევა. ჩვენი გეგმა ბანქოს სახლივით დაიშალა. ბოლო წლებმა ცვლილებები შემოიტანა. ქმარს ხელფასი შეუმცირეს, მეპატრონემ ბინის ქირა გააძვირა. მოგვიანებით ფაქტის წინაშე დაგვაყენა და ბინის დაცლა მოგვთხოვა. ახალი ბინა ვიპოვეთ, მაგრამ უფრო ძვირად. ახლანდელ ფასებს თავად ხედავთ. ძალიან გვიჭირს. ხელფასიდან ხელფასამდე ვცხოვრობთ, ზედმეტს არაფერს ვყიდულობთ. დანაზოგზე საერთოდ ჩუმად ვარ. ადრე გადადებას ვახერხებდით, რადგან საკუთარ ბინაზე ვოცნებობდით.
ბინის საკითხი – ასეთ დროს ხალხი დახმარებას ახლობელს სთხოვს. როგორც აღმოჩნდა, მშველელი არავინ გვყავს. ქმრის მშობლები სოფელში ცხოვრობენ, ფული არ აქვთ. დროდადრო პროდუქტებით გვეხმარებიან. აი, ჩემი მშობლები ცალკე ისტორიაა. მათი ერთადერთი შვილი ვარ. მთელი ცხოვრება მეუბნებოდნენ, რომ ყველაფერს თავად უნდა მივაღწიო. სწორედ ამიტომ, სკოლის შემდეგ სახლიდან გამომაგდეს. ვთვლი, რომ ბავშვები დამოუკიდებლები უნდა იყვნენ, ამიტომ არაფერი მითქვამს. მათთვის არასდროს არაფერი მითხოვია, თუმცა ღარიბები არ არიან. ცარიელი ბინა აქვთ, რომელსაც არც აქირავებენ, რადგან რემონტის გაფუჭების ეშინიათ. ირონიულია, რომ ორივე ბინა მემკვიდრეობით მიიღეს: ერთი დედის მშობლებისგან, მეორე მამის მშობლებისგან. თავად არ იციან, რა არის საკუთარი ბინისთვის ფულის დაგროვება. თუმცა ყველაფერს თავად უნდა გავუმკლავდე.
სამი შვილის დედა და მისი მშობლები – ყოველთვის, როცა მშობლებს რამეს ვთხოვდი, მპასუხობდნენ, რომ თავად უნდა ვიმუშავო, გავაკეთო, მოვიფიქრო და ა.შ. სწორედ ამიტომ, წლები არაფერი მითხოვია. ახლა ცუდ მდგომარეობაში ვარ. სწორედ ამიტომ, ძალა მოვიკრიბე და დახმარების თხოვნა გადავწყვიტე. ცოტა ხნით ცარიელ ბინაში ცხოვრება მინდოდა მეთხოვა. ერთ საღამოს ქმარს შვილებთან დარჩენა ვთხოვე და მშობლებთან წავედი. გზაზე ტორტი ვიყიდე და სერიოზული საუბრისთვის მოვემზადე. მთელი სიტუაცია აღვუწერე, მათი გაგების იმედი მქონდა. დედამ მხოლოდ მითხრა: „რას ფიქრობდი, როცა სამი შვილი გააჩინე? ჯერ ბინა უნდა გეყიდა. თავად ხარ დამნაშავე.“ ახსნას ვცდილობდი, რომ ისედაც გვიან გავაჩინე, რომ დროის გაწელვა არ შემეძლო, მაგრამ დედა მიმტკიცებდა, რომ თავად ვიყავი დამნაშავე. ძალიან მეწყინა. გამოდის, რომ მშობლების იმედი არ უნდა მქონდეს. ქმარი მეუბნება, რომ დაე, სიბერეში საკუთარ თავზე თავად იზრუნონ. ნუთუ ეს სწორია? არ ვიცი, რა გავაკეთო.“
სამწუხაროა, რომ სამი შვილის დედა ასეთ სიტუაციაში აღმოჩნდა. მათი ოჯახი ხომ თავს კარგად ართმევდა და არავისზე დამოკიდებული არ იყო, უბრალოდ ახლა ასეთი სიტუაცია შეიქმნა. ნუთუ ოჯახი იმისთვის არ არსებობს, რომ რთულ წუთებში ერთმანეთს დავეხმაროთ? ამას ვერ გავიგებთ. ვფიქრობთ, მშობლები ვერ აცნობიერებენ, რამდენად რთულია საკუთარი საცხოვრებლის ყიდვა, თან შვილების აღზრდა და ოჯახზე ზრუნვა.
