11 წლის ლევანი ბებიამ აღზრდა. დედამ უბრალოდ მიატოვა, რადგან შვილი არ სჭირდებოდა. მთელი ეს წლები ირინა შვილიშვილს მარტო ზრდიდა. ძნელი წარმოსადგენია, რამდენი სირთულის გადალახვა მოუწია. ყველაფერს გაუმკლავდა და ბიჭი ფეხზე დააყენა. ყველაფერი კარგად იყო, სანამ ერთ მშვენიერ დღეს უზნეო დედა სახლში არ გამოჩნდა. Paparazzi გიამბობთ, რა მოხდა და როგორ დასრულდა ეს ამბავი.
ბებიის გაზრდილი – „ქალიშვილს მშობლების სახლის მალე დატოვება ყოველთვის სურდა. 18 წლისას ზრდასრულ ცხოვრებაში გადასაშვებად გაეშურა. 2 წლის შემდეგ 9 თვის ორსული აცრემლებული დაბრუნდა. ბიჭმა მიატოვა, ხელს არავინ სთხოვს, ფული არ აქვს და ვალები დაუგროვდა. რა თქმა უნდა, სად წავა ამდენი პრობლემით, თუ არა დედასთან? ვიფიქრე, რომ გონს მოეგო. გასაგებია, რომ გაჩენა მოუწევს, სხვა გზა არ აქვს. ორსულობის შეწყვეტას მოვთხოვდი, ადრე რომ გამეგო. სასწაული არ მოხდა. მშობიარობიდან 2 თვის შემდეგ მითხრა, რომ ასე ცხოვრება არ შეუძლია. თითქოს, მუშაობა სჭირდება, ვალი უნდა დააბრუნოს, ხოლო ბიჭი ხელს უშლის. მის მიმართ არაფერს გრძნობს. დიდხანს ვკამათობდით, სანამ ერთ დღეს აღმოვაჩინე, რომ უკვე სახლში არაა. თავისი ნივთები ჩაალაგა და გაქრა.
ვაჟიშვილი, პატარა ლევანი, ჩვენს იმპროვიზებულ საწოლში იწვა. ჯერ კიდევ არ ესმოდა, რომ მშობელმა დედამ მიატოვა. იმ დღეს ადგილს ვერ ვპოულობდი. ქალიშვილი ტელეფონის ზარებს არ პასუხობდა. წერილიც არ დამიტოვა. უბრალოდ წავიდა. მესმოდა, რომ ახლა შვილიშვილის მარტო გაზრდა მომიწევდა. როგორი პატარაა. მაშინ ძალიან დავიტანჯე. ბიჭი ხშირად ავად ხდებოდა, 24 საათიანი მოვლა სჭირდებოდა. ერთხელ კინაღამ სამსახურიდან გამათავისუფლეს, რადგან შვილიშვილი საბავშვო ბაღიდან სასწრაფოდ უნდა წამომეყვანა.
ახალი პრობლემები – გავუმკლავდი. ახლა ლევანი 11 წლისაა. სკოლაში კარგად სწავლობს, ძალიან კომუნიკაბელური და ცნობისმოყვარეა. დედამისზე არ ვლაპარაკობთ. არ მოვატყუებ. როცა გაიზარდა, თავად მკითხა, სად იყო დედამისი. სიტყვებს დიდხანს ვარჩევდი, რომ ამეხსნა, რატომ მიატოვა ჩემმა უწესო შვილმა. მართალია, ამ წლების განმავლობაში რამდენჯერმე გამოჩნდა. რაღაც საცოდავ რამდენიმე ასიანს გვიგზავნიდა და ახალ წელს გვილოცავდა. სასაცილოა! შვილთან საუბარი არ სურს. მასთან შეხვედრებს გაურბის. ეს გულს უფრო მტკენს. სად დავუშვი შეცდომა მის აღზრდაში?
ეს ყველაფერი წვრილმანია იმასთან შედარებით, რაც ჩემმა ძვირფასმა გააკეთა. კვლავ უეცრად და ისევ ორსული გამომეცხადა. სადაცაა იმშობიარებს. როგორც ადრე, ფული არ აქვს, მამაკაცმა მიატოვა, საცხოვრებელი არ აქვს. ამ ხრიკზე აღარ წამოვეგები. პირდაპირ ვუთხარი, რომ გაეჩინა და ბავშვთა სახლში ჩაებარებინა. არ დავიწყებ მეორე შვილიშვილის მოვლას და ლოდინს, როდის მიგვატოვებს. ტვინი არ ყოფნის, რომ არ დაორსულდეს? დაე, სხვა ვარიანტები მოძებნოს. ჩემს და ლევანის ცხოვრებაში კი არ ჩაერიოს!
როცა ქალიშვილმა ამის შესახებ გაიგო, ცრემლები წამოუვიდა და მითხრა, რომ ცუდი დედა ვარ. ნუთუ როგორ შეიძლება, რომ ღვიძლი შვილი ბავშვთა სახლში ჩააბაროს. აბა რა გავაკეთო? სახლში კიდევ ერთი პირი არ მჭირდება. მე და ლევანი ძლივს ვუმკლავდებით. ბავშვი ბებიამ გაზარდა. რა მაგარია! ნუთუ ასე უნდა იყოს? მოკლედ, ქალიშვილი წავიდა. არ მაინტერესებს, რა ელოდება, სად გააჩენს და იცხოვრებს. მისი არჩევანია! ერთი უკვე გააკეთა, როცა ჩვილი დედას მიუგდო და გაქრა. მეტს აღარ მოვითმენ!“
ვწუხვარ, რომ ირინა ასეთ რთულ სიტუაციაში აღმოჩნდა. ბევრი განსაცდელის გადალახვა მოუწია, მაგრამ ძლიერი ქალი გაუმკლავდა. ვალდებული არაა, რომ ქალიშვილს მუდმივად დაეხმაროს. მით უფრო, როცა საქმე ასეთ სერიოზულ საკითხს ეხება. ალბათ, ქალიშვილი დედის გამოყენებას მიჩვეულია. ეს მანკიერი წრე ოდესმე უნდა დარღვეულიყო. ირინამ ეს გააკეთა, როცა ორსული ქალიშვილი გააგდო. მხოლოდ თქვენი გადასაწყვეტია, დაგმობთ თუ არა მის საქციელს.
