მე მქვია ნანა. უკვე დიდი ხანია, რაც პენსიაზე ვარ. მარტო ვცხოვრობ, მეუღლე სამი წლის წინ გარდაიცვალა. ჩემი ქალიშვილი ირმა უკვე გათხოვილია. ჩემი ქალიშვილის ქმარი, დიდად არასოდეს მომწონდა, მაგრამ მე ჩემი ქალიშვილისთვის ხელი არასდროს შემიშლია. მასთან, მან უნდა იცხოვროს და არა მე.
ის ქმართან ერთად ქალაქის მეორე ბოლოში ცხოვრობს. მათ კარგი ბინა აქვთ, ორივე მუშაობს. ყოველ ზაფხულს დასასვენებლად მიდიან.იმედი მაქვს, რომ უახლოეს მომავალში ბებია გავხდები. ძალიან მინდა შვილიშვილების მოვლა.
ირმა და გიორგი ადრე ხშირად მოდიოდნენ სტუმრად. მათი ჩამოსვლისთვის ყოველთვის ვაცხობდი ღვეზლებს. ძალიან გემრიელ და ფუმფულა ღვეზლებს ვაცხობ. ბოლო დროს ისინი ძალიან იშვიათი ჩამოდიოდნენ. მაშინვე მივხვდი, რომ რაღაც ხდებოდა და რაღაც აშკარად არც ისე კარგი.ცოტა ხნის წინ ჩემი ქალიშვილი ჩამოვიდა, ძალიან დაღონებული იყო.ჩაის და ღვეზლების მისართმევად დავსხედით. ირმას გამოკითხვა დავუწყე: რა მოხდა?
ატირდა და მოყოლა დაიწყო.აღმოჩნდა, რომ თურმე გიორგი ბოლო დროს ძალიან უცნაურად იქცეოდა. ის ირმასაგან ითხოვს, რომ მან ნაკლები ჭამოს. ხორცის ჭამის უფლებას კი არ აძლევს. ამბობს, რომ ეს მამაკაცის საჭმელია. ირმამ უნდა ჭამოს ბოსტნეული, მარცვლეული და პური. აი ასე.
- მე ადამიანი არ ვარ, დედა? რატომ არ უნდა ვჭამო ხორცი? ძალიან ბევრი ვაშლი იყიდა და გამუდმებით ვაშლის ჭამას მაიძულებს. შემდეგ, რამდენიმე უცნაური წიგნის კითხვა დაიწყო. ათას სისულელეს კითხულობს, მერე კი მეუბნება, რომ მხოლოდ გრძელი კაბები და ქვედაბოლოები ჩავიცვა. შარვლის ჩაცმას არ მიშვებს. მე რა, მონაზონი ვარ? მე ხომ მხოლოდ ოცდასამი წლის ვარ! რატომ უნდა ჩავიცვა ასე? გიორგი მეუბნება, რომ წესიერმა ქალმა მხოლოდ ასე უნდა ჩაიცვას.
- ირმა, მასთან დალაპარაკება გიცდია?
- მიცდია, დედა. აზრი არ აქვს! სისულელეების ლაპარაკს იწყებს! უბრალოდ არ მესმის რა დაემართა მას.
ერთი საათის შემდეგ ირმა სახლში წავიდა. ყველაფერი კარგად იყო. ასე გავიდა ერთი კვირა.ერთ დღესაც გვიან საღამოს ირმა ჩემი ბინის ზღურბლზე გამოჩნდა, თვალცრემლიანი და დიდი ჩემოდნით.
- რა მოხდა, ჩემო ძვირფასო? შენ და გიორგიმ იჩხუბეთ?
- მე მასთან აღარ დავბრუნდები! მან მიღალატა! დღეს მივედი სახლში და ის ჩვენს საძინებელში სხვა ქალთან ერთად იყო! მას არც კი შერცხვა. მან თქვა, რომ ეს ნათიაა და ახლა ის ჩვენთან იცხოვრებს! მას სინდისი ეყო, ჩემთვის ეთქვა, რომ ეს ნათია მისი მეორე ცოლი იქნებოდა. მან გადაწყვიტა რომ ჩვენი ბინა ჰარამხანად აქციოს! სულ გაგიჟდა. თავისი თავი სულთანი ჰგონია! ამის მერე, როგორ ვიცხოვრო მასთან? რეებს აკეთებს?!
ჩემს ქალიშვილს ჩავეხუტე, დავამშვიდე, დავეხმარე ჩემოდნის სახლში შემოტანაში. მერე ჩაი დავალევინე და დასაძინებლად დავაწვინე.დილა საღამოზე ბრძენია. ვნახოთ, რას იტყვის ირმა დილით, ამ სიტუაციასთან დაკავშირებით.ვფიქრობ, რომ ჩემი ირმა მართალია – ასეთ ადამიანთან ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება არ შეიძლება. ეს ნამდვილად ასეა.
ჩემი ბინის კარი ჩემი ქალიშვილისთვის ყოველთვის ღიაა. იმედი მაქვს, რომ ის კიდევ იქნება ბედნიერი.
