სიკეთის კეთება ადვილი და სასიამოვნოა, მაგრამ ეს ხშირად გვავიწყდება. ოჯახურ პერიპეტიებს წყობიდან გამოვყავართ და რაღაც კარგისთვის ძალა აღარ გვრჩება. კარგია, რომ სასიამოვნო ისტორიები მაინც ხდება. Paparazzi ერთ–ერთ ასეთ ისტორიას გიზიარებთ. დარწმუნებული ვართ, რომ წაკითხვის შემდეგ განწყობა აგიმაღლდებათ. დაე, ამ ამბავმა შთაგაგონოთ!
„დედაჩემის გარდაცვალებიდან თითქმის 5 წელი გავიდა. მთელი ცხოვრება სოფელში გაატარა, თუმცა ქალაქში გადასვლას არაერთხელ ვთავაზობდი. ყოველკვირა ვნახულობდი. მასთან ჩავდიოდი. დედაც ახალგამომცხვარ ბლინებს და ქლიავის მურაბას მახვედრებდა. ჩემი ბავშვობის საყვარელი კერძი იყო. ამ დელიკატესთან ერთად რძეც და თითებს აილოკავთ!
ბოლო წლებში დედის ჯანმრთელობა გაუარესდა. ერთხელ საავადმყოფოშიც დავაწვინე, მაგრამ ბოლო წუთამდე წასვლა არ უნდოდა. ვხედავდი, როგორ ქრებოდა დედა ჩემს თვალწინ, მაგრამ ვერაფერს ვაკეთებდი. ასაკი თავისას შვრება. რა თქმა უნდა, დედამ სოფლის სახლი მე დამიტოვა. ჩემს მეტი მემკვიდრე არც ჰყავდა. ერთადერთი მემკვიდრე ვიყავი, ხოლო მამაჩემი დიდი ხნის წინ გარდაიცვალა. გულწრფელად, დიდხანს ვფიქრობდი, რა გამეკეთებინა ამ სახლით.
შვილისთვის ჩუქება მინდოდა, მაგრამ ის წლებია საზღვარგარეთ ცხოვრობს. ჯერ კიდევ ახალგაზრდა წავიდა, ისწავლა, სამსახური იშოვა და დაქორწინდა. ახლა მხოლოდ ფოტოებს მიგზავნის. სამშობლოში დაბრუნებას არ გეგმავს. თავად სოფელზე მეტად ქალაქში ცხოვრება უფრო მომწონს. თავიდან სოფელში დასალაგებლად ჩავდიოდი. როგორ უყვართ მოხუცებს ხარახურის შენახვა! შემდეგ სევდა მომაწვა. ეს ადგილი უბრალოდ მივატოვე. გაყიდვა მხოლოდ რამდენიმე თვის წინ გავბედე. ნათელია, რომ ისევ უნდა ჩავსულიყავი, შემემოწმებინა, რამე თუ იყო შესაკეთებელი. მაინც ახალი სახლი არაა.
ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, როცა სახლი იდეალურ მდგომარეობაში დამხვდა. გარეთ ყველაფერი მოსუფთავებული იყო, ბალახიც კი გაკრეჭილი იყო! მეზობლებთან ამ სასწაული ამბის გასაგებად წავედი. წლები არ ვყოფილვარ და ამ დროში ეზო კოშმარად უნდა ქცეულიყო. აღმოჩნდა, რომ მეზობლის ბიჭი რეგულარულად მოდის. ერთხელ დედაჩემმა მასზე მიამბო, თითქოს მისთვის შვილიშვილივით იყო. მაშინ ყურადღება არ მივაქციე. მათე ჰქვია. დედაჩემის ხსოვნის საპატივცემულოდ მოდის და სახლის გარშემო ტერიტორიას ალაგებს.
ამ ამბავმა ჩემზე ძალიან იმოქმედა. მასთან შეხვედრა გადავწყვიტე. მადლობის გადახდა მსურდა. ფულის მიცემას ვაპირებდი, მაგრამ საუბრისას გაირკვა, რომ ახლახანს დაქორწინდა. მართალია, მშობლებთან ცხოვრებას აგრძელებს. უცებ იდეა დამებადა. უბრალოდ სახლის მასზე გადაფორმება გადავწყვიტე. დედაჩემს გაუხარდებოდა. რა თქმა უნდა, მათე შოკში იყო და უარობდა, მაგრამ ჩემს აზრზე დაჟინებით ვიდექი. რა სასიამოვნოა სიკეთის კეთება! სიტყვებით ვერ აღვწერ, როგორი ბედნიერი ვიყავი იმ მომენტში.
ახლა მათესთან და მის მეუღლესთან ვმეგობრობ. თუ ბუნებაში გასვლა ძალიან მინდა, დედის სახლში მათთან ჩავდივარ. სხვათა შორის, ახლახანს ელენემ დამირეკა და სასიხარულო ამბავი გამიზიარა: ბავშვს ელოდებიან. ამ დღეებში დამპატიჟეს. რა კარგია ცხოვრება ზოგჯერ. როგორ მინდა, რომ ბევრი სასიხარულო მომენტი იყოს.“
კარგი საქმის კეთება ნამდვილად სასიამოვნოა. ეს ამბავი ზღაპარს ჰყავს, რადგან მიჩვეული ვართ, რომ ჩვენს სამყაროში უფასო ყველი მხოლოდ სათაგურშია. თუმცა სასწაულები ხდება და ეს სასიხარულოა.
