შემთხვევათა უმეტესობაში, მეორე ბინის ყიდვა არ არის მხოლოდ საპასუხისმგებლო გადაწყვეტილება მთელი ოჯახისთვის, არამედ მნიშვნელოვანი მოვლენაა, რომელსაც კარგი ამბები და დადებითი ცვლილებები მოაქვს. ახალი უძრავი ქონება ხსნის უამრავ ახალ შესაძლებლობებს მისი მფლობელებისთვის. ეს აუმჯობესებს ცხოვრების ხარისხს და ზოგადად მომავლის პერსპექტივას წარმოადგენს.
სამწუხაროდ, არის ნეგატიური ფაქტორებიც, რამაც შეიძლება განწყობა გაგიფუჭოს. მაგალითად, გადასახადები, ფასი, მოულოდნელი ამბები ხმაურიანი მეზობლების ან დაზიანებული გაყვანილობის შესახებ. მაგრამ ყველაზე მეტად, იმედები შეიძლება გაგიცურონ ნათესავებმა, რომლებიც სხვის საქმეში ერევიან ან, კიდევ უფრო უარესი, ითხოვენ თავიანთ წილს თქვენს ახალ ქონებაში. დიახ, ეს რეალურ ცხოვრებაშიც ხდება. პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში მკითხველი საკუთარ ისტორიას გვიზიარებს.
მეორე ბინის ყიდვა
თუ ვიტყვი, რომ თანამედროვე ახალგაზრდობა არ მომწონს, დიდი ალბათობით მოხუც ქალად წარმომიდგენთ ჯოხით და თავსაბურავით. მაგრამ მე სულაც არ ვარ ასეთი, დამიჯერეთ. 62 წლის ასაკში, კარგად ვარ გათვითცნობიერებული მოდის ტენდენციებში, რამდენიმე აქტუალური ჟურნალის გამომწერი ვარ, აქტიურად ვმართავ სოციალურ ქსელებს და მცირე YouTube არხსაც კი.
თანამედროვე ტენდენციები ძალიან კარგად მესმის. გარდა ამისა, საკმაოდ დიდ დროს ვატარებ აერობიკასა და შეიპინგზე, ამიტომ ჩემი ფიგურის ბევრ ახალგაზრდა გოგონას შეშურდება. არ ვიტყუები, უბრალოდ ნახეთ, ახალი თაობის რამდენი წარმომადგენელია, რომელიც საერთოდ არ ზრუნავს საკუთარ თავზე: სიზარმაცე, ცუდი ჩვევები, ბევრი ჭამის სიყვარული. იყო ლამაზი და მიმზიდველი – შრომა კი არა, ცხოვრების წესია.
მე ვთვლი, რომ ქალმა არ უნდა იმუშაოს, როგორც ცხენმა. ზოგადად, არავინ არის ვალდებული, მაგრამ მამაკაცებს ეს უკეთ ეხერხებათ. ქალი იბადება კომფორტისთვის და უსაფრთხოდ ყოფნისთვის, ხელოვნებისა და თვითრეალიზაციისთვის. ის ყოველდღე უნდა განვითარდეს და გაახაროს სხვები თავისი არსებობით. ასე რომ, საერთოდ არ ვიტანჯები იმის გამო, რომ ცხოვრებაში არასოდეს არ მიმუშავია.
ჩემი ქმარი, რომელიც ცოტა ხნის წინ გარდაიცვალა, გაგებული ადამიანი იყო. ის მინახავდა, თვალის ჩინივით მიფრთხილდებოდა. პატივს მცემდა, რადგან მისმა პირველმა ცოლმა მას მთელი სასიცოცხლო ძალები წაართვა. ასე რომ, ჩვენი შეხვედრა მისთვის ახალი, უკეთესი ცხოვრების დასაწყისი იყო. მე ეს მშვენივრად მესმოდა.
ახლა ის აღარ არის. ჩვენ შვილი არ გვყოლია, პირველი ქორწინებიდან კი მას მხოლოდ ვაჟი დარჩა, ჩემი გერი. ის საკმაოდ ადეკვატური ბიჭია. მშვიდი, ჩუმი, მამის თვალებით და თავდაჯერებული ხმით. მასთან პრობლემა არასდროს მქონია, ყოველთვის პატივისცემით მეპყრობოდა. ცხადი იყო, რომ მამამისმა ერთ დროს ყველაფერი გასაგებად აუხსნა.
მაგრამ მისი ცოლი, ჩემი რძალი – ეს სულ სხვა საქმეა. მე არ მინახავს უფრო მომაბეზრებელი გოგო. ნაცრისფერი თაგუნა, უზარმაზარი სათვალეებით და შეკრული თმით. მიუხედავად იმისა, რომ მე მიჩვეული ვარ თავაზიანობას, სათანადო პატივისცემას და კარგ მანერებს, ის ეზოს ძაღლივით იქცევა. ლაპარაკის დროს სიტყვებს ამახინჯებს და ჭამის დროს კბილებში იქექება.
მეუღლის გარდაცვალების შემდეგ მივხვდი, რომ ჩვენს ბინაში დიდხანს ვერ ვიცხოვრებდი. ავეჯი, კედელი, ფანჯრები – ყველაფერი მას მახსენებდა. სატანჯველი არ უნდა მომრავლდეს, ეს ზუსტად ვიცი, ამიტომ სასწრაფოდ რაღაც უნდა შევცვალო. კარგია, რომ ბევრი ჭკვიანი ნაცნობი მყავს, რომლებიც მზად არიან პირველივე თხოვნაზე დაეხმარონ უბედურ ქვრივს.
გადავწყვიტე, რომ ჩვენი ბინა გამეყიდა და მის ნაცვლად უფრო პატარა მეყიდა. სამი დიდი ოთახი მარტო ჩემთვის ძალიან ბევრია და სხვა უბანში ცხოვრება ძალასა და განწყობას დამიბრუნებდა. სწორი რჩევების დახმარებით შესაძლებელი გახდა კარგი ვარიანტის მიგნება. ვიყიდე ახალი ბინა კარგი რემონტით, რომელიც ფართობით ძველ ბინას პრაქტიკულად არ ჩამოუვარდებოდა. ფანჯრის მიღმა ხედიც თავისი სიმწვანითა და ჩიტების ჭიკჭიკით მახარებდა.
მაგრამ არ დაიჯერებთ, ვინ დაიწყო პრეტენზიების გამოთქმა. რძალმა! ის იმედოვნებდა, რომ ბინა მას და მის ქმარს დარჩებოდა. ჩემი ქმრისგან, მის ყოფილ ცოლ-შვილს გარკვეული დანაზოგი დარჩათ, მაგრამ მე მათ საქმეებში არ ჩავრეულვარ და არც ჩავერევი. მე არ მაინტერესებს ჩემმა ქმარმა რამდენი ფული დაუტოვათ და მათ რატომ აქვთ პრეტენზია ჩემს ქონებაზე?!
და რაც ყველაზე საინტერესოა, ჩემს გერს საერთოდ არანაირი რეაქცია არ ჰქონია ჩემს გადასვლაზე. მისგან სიტყვაც არ გამიგია. რძალმა კი რამდენჯერმე უკვე დამირეკა და მუდმივად პრეტენზიებით. ვერ ვიტან მის წვიტინა ხმას და მის ლაპარაკს. მალე გინებას დაიწყებს. სულ მეკითხება: როგორ გავყიდე ჩემი ქმრის ბინა და რატომ არ ვკითხე მის ნათესავებს. ყველაზე მეტად ის არის დაინტერესებული.
როგორ გამოვეყო მათ, სამუდამოდ? ისე, რომ ჩემთან დარეკვისა და სულელური კითხვების დასმის უფლება არ ჰქონდეთ? მე ახლა თავისუფალი ქალი ვარ, რომელიც ჯერ კიდევ ვერ ივიწყებს თავის ერთადერთ სიყვარულს. რა კითხვები შეიძლება ჰქონდეთ ჩემთან? ყველაფერი უნდა გავყიდო და ამ თავხედს მივცე? ვერ ეღირსება. დაე, ჯერ ჩემნაირად იცხოვროს და სახის დაბანა მაინც სცადოს. ამის შემდეგ ვილაპარაკებთ, ვის ვისი მართებს. იცოდეს, რომ მე ჩემსას არ დავთმობ.
