სწორედ მაშინ, როცა მეგონა, რომ ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი დალაგდა, ტელეფონის ეკრანზე უცნობი ნომერი გამოჩნდა. წარსულს ჩემი გაშვება არ უნდა. დედაჩემის მეზობელმა დამირეკა და სასწრაფოდ ჩამოსვლა მთხოვა. მესამე დღეა მირეკავს, მე კი პასუხს ვერ ვცემ. დედაჩემი ავად გახდა და მასზე მხოლოდ მეზობელი ზრუნავს. ვერ ტოვებს უყურადღებოდ, არ შეუძლია გულგრილად ჩაუაროს, როცა ადამიანი რთულ ვითარებაშია. რომ იცოდეს, დედამ თავად შეიქმნა ასეთი სიტუაცია. ჯერ თავისი ცხოვრება დაანგრია, ახლა ჩემი ცხოვრების დანგრევა უნდა.
რთულ ვითარებაში მყოფი ადამიანი
რა გავაკეთო, არ ვიცი. ახლა ჩეხეთში ვცხოვრობ. მყავს 2 მშვენიერი შვილი, შესანიშნავი მეუღლე, მყუდრო ბინა, რომელიც პატიოსნად გამომუშავებული ფულით შევიძინეთ. ახლახან ჩემი საოცნებო სამსახური ვიპოვე, ადრე ენის ცოდნის გარეშე ნახევარ განაკვეთზე მუშაობა მიწევდა სასტუმროებსა და რესტორნებში. დედაჩემის გამო ოჯახის მიტოვებას არ ვაპირებ. ავადმყოფი ქალის ჩემთან გადმოყვანა არ მინდა. ალბათ, ვინმემ შეიძლება გამკიცხოს და თქვას, რომ ეს ყველაფერი სისულელეა, მთავარია სურვილი. ოღონდ სწორედ რომ სურვილი არ მაქვს და ამის წონიანი მიზეზი მაქვს.
რა უნდა გააკეთო, როცა ოჯახის წევრი რთულ ვითარებაშია
ჩვენს ოჯახში ასეა: ჩემი ძმა – დედის ბიჭია, მე – მამის გოგო. დედა ხუმრობით ყოველთვის ამბობდა, რომ როსტომი უფრო უყვარდა. ვიცინოდით კიდეც, რომ ჩემს ძმას თითქმის ხელით აჭმევდა. ბავშვობაში ეს არ იყო პრობლემა, რადგან მამა მყავდა. საბავშვო ბაღიდან და სკოლიდან სხვადასხვა მშობელს გამოვყავდით. მამა სკოლაში ჩემს მშობელთა კრებას ესწრებოდა, დედა – ჩემი ძმის. ეს ნორმად მიმაჩნდა გარკვეულ დრომდე, სანამ მამა გარდაიცვლებოდა.
მამა დიდი ხნის წინ გულის შეტევით გარდაიცვალა. დიდი მწუხარება ჩვენს ოჯახში. ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ ეს მოხდებოდა. მაგრამ ვიცი, რომ იმ საღამოს განერვიულებული იყო, ის და დედა ხშირად ჩხუბობდნენ და ის დღე გამონაკლისი არ იყო. არ ვიცი, როგორ გრძნობს თავს ამის შემდეგ, ადანაშაულებს თუ არა საკუთარ თავს მის სიკვდილში. ვიცი მხოლოდ, რომ იმ დღიდან ჩემი ბავშვობა დასრულდა.
უმამოდ ცხოვრება
დედა ისევ როსტომზე ზრუნავდა, მე კი ჩემის თავის იმედად ვიყავი. ყოველთვის ვგრძნობდი, რომ ჩემი ყოფნით ვაწუხებდი. ვცდილობდი უკეთესი და დამოუკიდებელი ვყოფილიყავი, ვიმედოვნებდი, რომ ასე ჩემით იამაყებდა. ამით მხოლოდ ამოცანა გაუადვილდა: არ სჭირდებოდა არაფერში დამხმარებოდა, აი, როსტომს თავს ევლებოდა. ხან სწავლაში დახმარება სჭირდება, ხან ოთახის დალაგება – საქმე ჰქონდა. უნივერსიტეტში უფასოდ მოვეწყვე, ხოლო როსტომმა ვერ შეძლო. ტექნიკუმში ფასიანზე ჩააბარა.
ვერ ვიტყვი, რომ ბევრს მეჩხუბებოდა ან მიბრაზდებოდა. ზოგჯერ ღიზიანდებოდა, მეტი არაფერი. არ მსჯიდა და არ მიკითხავდა ნოტაციებს, თუნდაც მაშინ, როცა ვფიქრობდი, რომ ვიმსახურებდი. მაშინ ასეთი დამოკიდებულება მიხაროდა, არ მესმოდა, რომ ეს წმინდა გულგრილობა იყო. დედას არასდროს არაფერი აინტერესებდა, სანამ მის პირად საზღვრებს არ კვეთდა ან პრობლემებს არ უქმნიდა. ჩემი საქმით, ურთიერთობით არ ინტერესდებოდა.
რა უნდა გააკეთოთ, თუ დედა ზედმეტად ზრუნავს ვაჟზე
რა თქმა უნდა, როსტომთან სხვა ამბავი იყო: ყოველ თავისუფალ წუთს აწუხებდა. ჭამა თუ არა, თბილად ჩაიცვა თუ არა, შეასრულა თუ არა საშინაო დავალება, ვინ გოგო ურეკავს, ავად ხომ არაა. ნაქირავებში საცხოვრებლად არ გაუშვა, ამბობდა, რომ ვინაიდან სწავლის საფასურს იხდის, ამდენს ვერ გაწვდება. იქ ცუდი ვითარებაა და როგორ შეძლებს როსტომი ასე ცხოვრებას? ვფიქრობ, ეს მხოლოდ საბაბი იყო, არსად აპირებდა მის გაშვებას.
მე კი საყვარლად დამემშვიდობა, მაგრამ თავიდანვე ვთქვი, რომ ქირის საფასურს თავად გადავიხდიდი, რადგან ნახევარ განაკვეთზე სამუშაო ვიპოვე. ჩემს კურსელთან ერთად ვცხოვრობდი. ისე მოხდა, რომ ჩემი და დედისა და როსტომის გზები გაიყარა ძალიან, ძალიან დიდი ხნის წინ.
უნივერსიტეტი წარჩინებით დავასრულე, რადგან ვიცოდი, რომ მარტო ვიყავი და ცხოვრების გზას არავინ გამიკაფავდა. მივეჩვიე კიდეც ასეთ ყოფას, სანამ ჩემი პირველი მეუღლე არ გავიცანი. ამან ყველაფერი შეცვალა. დიახ, ეს იყო ერთი ნახვით სიყვარული. არასდროს მქონია ასეთი სერიოზული ურთიერთობა. სწრაფად გადავწყვიტეთ დაქორწინება, სწრაფად მოვაწერეთ ხელი. როგორც ყველა შეყვარებულს, გვეგონა, ჩვენი გრძნობები არასოდეს შეიცვლებოდა.
ადამიანი გაჭირვებაში შეიცნობა
ნაქირავებ ბინაში ვცხოვრობდით, როგორც ჩვეულებრივი ახალგაზრდა ოჯახი. უკვე 1,5 წლის შემდეგ ჩვენმა ურთიერთობამ ნელ–ნელა ნგრევა დაიწყო. ძველი ვნებისგან არაფერი დარჩა, ადამიანური გაგებაც. ქმარმა დაიწყო დალევა, გულაობა, უმიზეზოდ კამათი. მომიწია, სწრაფად ნივთების ჩალაგება და გადასვლა, რადგან ამის ატანა აღარ შემეძლო. იმ დროს მხოლოდ სახლში დაბრუნება შემეძლო. კარგია, შვილები არ გვყავდა, თორემ არ ვიცი, რას გავაკეთებდი. რთულ სიტუაციაში აღმოვჩნდი. ამ დროს ადამიანს მხოლოდ ლოცვა ანუგეშებს: რაც გავაკეთე კიდეც, გულწრფელად ვლოცულობდი.
დედა იმავე ადგილას მუშაობდა, როსტომი მასთან ცხოვრობდა. თან დაქორწინდა, ცოლი სახლში მოიყვანა. დედას აშკარად არ გაუხარდა, როცა ჩემოდნებით ხელში დამინახა. დიდხანს მსაყვედურობდა, რომ ოჯახი ვერ შევინარჩუნე, რომ პირველივე შემხვედრს ცოლად გავყევი. რბილად მიმანიშნა, რომ ჩემთვის ადგილი არ აქვს და ახალგაზრდა ოჯახს ვერ გაასახლებს.
დედაჩემის ძველი დაქალი რომ არა, რომელმაც 6 თვით შემიფარა, არ ვიცი, სად ვიქნებოდი. დანაზოგი არ მქონდა, მე და ჩემს ქმარს საერთო მეგობრები გვყავდა. გამიჭირდა გონს მოსვლა. დედასთან ურთიერთობა გავწყვიტე, დღემდე ვერ ვივიწყებ მისი სახის ცივ გამომეტყველებას. გულწრფელად, დეიდა ნინოსგან ადრე წასვლა შემეძლო, მაგრამ ძალიან კეთილია და უფლება მომცა მეტხანს დავრჩენილიყავი, რომ ცოტა დამეზოგა. დაგროვება მჭირდებოდა, რადგან ამ ქალაქში და ამ ქვეყანაში დარჩენა აღარ მინდოდა.
როგორ დავდგეთ ფეხზე და თავიდან დავიწყოთ ცხოვრება
როგორც კი გონს მოვედი, სწრაფად მივხვდი, რომ მარტო და ამხელა ხელფასით საკუთარი ბინისთვის ფულს სიცოცხლის ბოლოს თუ დავაგროვებდი. კარგი განათლების მიუხედავად ჩეხეთში სამუშაოდ წასვლა გადავწყვიტე. იქ ვიპოვე ჩემი მონათესავე სული და შევქმენი ნამდვილი ოჯახი. ახლა მყავს ორი მშვენიერი ტყუპი და ვაპირებ, ორივეს მიმართ თანაბარი სიყვარული გამოვხატო.
ადამიანი რთულ მდგომარეობაში: ვიმოქმედო გონივრულად თუ დავემორჩილო სინდისის ხმას?
რამდენიმე დღის წინ ჩემი იდეალური სურათი ისევ დაიბზარა. როგორც იქნა, ფეხზე დავდექით, ახლახან შევიძინეთ ბინა, რომლისთვისაც ასე დიდხანს ვაგროვებდით მე და ჩემი მეუღლე. უცებ დედაჩემის მეზობლის ზარი ნაწილებად მშლის. თურმე დედა ავადაა, ვაჟი ისევ მასთან ცხოვრობს, მაგრამ ცოლმა მიატოვა, თავად კი ლოთობს. უფრო მეტიც, სახლიდან ნივთები გააქვს, რადგან სამსახური დაკარგა. ყველაფერში დედას ადანაშაულებს, რადგან, როგორც ჩანს, რძალს ისე გაუწვრილა გული, ქალმა ვერ გაუძლო.
მეზობელი შფოთავს, მთხოვს, ჩამოვიდე, რადგან დედა ჯანმრთელობის გაუარესების გამო არ მუშაობს. პროდუქტების საყიდლადაც ვერ გადის. არ ვიცი, რა გავაკეთო. მთელი ცხოვრება ამ კოშმარიდან თავის დაღწევას ვცდილობდი, რაც შეიძლება შორს წავედი, მაგრამ მაინც დამეწია. ახლა დედა უბედური ადამიანია. მე ეგოისტი ქალიშვილი, რომელსაც არ სურს ერთადერთ მშობელზე და მის ლოთ ვაჟზე ზრუნვა.
რა გავაკეთო? მის გამო ოჯახის მიტოვებას არ ვაპირებ. აქ ჩამოვიყვანო? მაინც მომიწევს ჩასვლა, მისთვის პასპორტის აღება და ახალდაწყებული სამსახურის მიტოვება. ასეც რომ იყოს, ისევ მასთან ერთად ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება? როცა ახლახანს შვილები შეგვეძინა? მერამდენე დღეა მეზობელს პასუხს ვერ ვაძლევ. ქმარი მანუგეშებს, ამბობს, რომ შეგვიძლია მომვლელი ავუყვანოთ, რომელიც მასზე იზრუნებს, დაულაგებს და პროდუქტებს უყიდის. ასეა, მაგრამ თავს მაინც დამნაშავედ ვგრძნობ, ასე ძმასთან პრობლემას ვერ მოვაგვარებ. რა გავაკეთო ასეთ სიტუაციაში?
