ბავშვობაში ლიზა მსახიობობაზე ოცნებობდა. სიზმარშიც ხედავდა საკუთარ თავს დიდი თეატრის სცენაზე. არავინ აიძულებდა ლექსების სწავლას, მაგრამ ადრეული ასაკიდან დეკლამაციის ხელოვნებით გატაცებული იყო. მშობლებს ბევრი არ უფიქრიათ და ლიზა თეატრალურ კლუბში შეიყვანეს. შემდეგ ლიზა პიონერთა სასახლეში შევიდა, შემდეგ თეატრალურ სასწავლებელში, ოცნებისკენ მიიწევდა. თუმცა თვითრეალიზაცია გეგმის მიხედვით არ განხორციელდა.
ძალიან მალე პატარა ლიზას გეგმები გადაიქცა ელისაბედის, ერთგული მეუღლის და ორი ვაჟის დედის ოცნებად. დიდი თეატრის სცენაზე ფიქრები დიდი ხანია გაქრა, ამის დრო აღარ იყო. ორსულობა, მეორე ორსულობა, საჭმლის მომზადება, დალაგება, ეჭვიანი ქმარი – ასე წლები გაფრინდა. ვინ იცოდა, სადამდე მიიყვანდა ნიჭიერი ქალის განადგურებული ამბიციები.
რატომ არის მნიშვნელოვანი ქალისთვის თვითრეალიზაცია
ელისაბედი ძალიან ადრე გათხოვდა, 19 წლის იყო. მომავალი ქმარი პატარა დადგმაში თამაშისას დაინახა და ერთი ნახვით შეუყვარდა. ელისაბედს ბევრი თაყვანისმცემელი ჰყავდა და ყველა დიდ მომავალს უწინასწარმეტყველებდა. მხოლოდ ერთი მამაკაცი გახდა მისი ყურადღების ღირსი. გამოირჩეოდა გალანტურობით და მანერებით, მასზე დიდხანს ზრუნავდა, ყველა სპექტაკლზე დადიოდა, სანამ მისი ყურადღება არ მიიპყრო.
ბედნიერები იყვნენ ქორწინებაში და არაფერზე უარს არ ამბობდნენ. ელისაბედის ქმარი მდიდარი და სერიოზული კაცი იყო, მაგრამ ძალიან ეჭვიანობდა ახალგაზრდა ნიჭიერ ცოლზე. მან დაარწმუნა დადგმის ხელოვნებაზე უარის თქმა და საკუთარი წრის გახსნა. ელისაბედი მცირე როლებს თანხმდებოდა, რადგან ხშირად იწვევდნენ. მცირე უსიამოვნებას ცვლიდა ნამდვილი სკანდალი, როცა ლიზა რეპეტიციაზე გვიანობამდე რჩებოდა!
ამას მალე დასრულება ელოდა. 2 წლიანი ქორწინების შემდეგ ელისაბედმა უფროსი ვაჟი გააჩინა და მსახიობობა სულ დაივიწყა. მთელ დროს სახლს და პირმშოს აღზრდას უთმობდა, შემდეგ მეორე ვაჟი დაიბადა. დასვენების დრო აღარ ჰქონდა, სამსახურზე ლაპარაკი ზედმეტია. ბიჭები სწრაფად იზრდებოდნენ, იმდენი რამ უნდა ესწავლათ! ქმარს სამსახურში პრობლემები დაეწყო, მასაც მხარდაჭერა სჭირდებოდა. სახლიც თავისით არ დალაგდება, სადილიც თავისით არ მომზადდება.
დანგრეული ოცნებები: პირადი თვითრეალიზაცია
მხოლოდ წლების შემდეგ გაიხსენა, რომ მსახიობი იყო. თეატრიდან ისევ დაურეკეს – ძველი მოგონებების გამო სპექტაკლში მონაწილეობა სთხოვეს. ვაჟები საკმაოდ დამოუკიდებლები იყვნენ, ქმარი უხალისოდ დათანხმდა. სპექტაკლისთვის მზადება დაიწყო!
ელისაბედი დროის მსვლელობას ვერ ამჩნევდა, სპექტაკლისთვის გულმოდგინედ ემზადებოდა, ყველა ბილეთი უკვე გაყიდული იყო. ყველაფერი უპრობლემოდ ჩაივლიდა, ერთ–ერთ ბოლო რეპეტიციაზე ეჭვიანი ქმარი რომ არ მოსულიყო. მამაკაცის ერთ–ერთი მთავარი როლი ახალგაზრდა და პერსპექტიულ მსახიობ–მოდელს მისცეს, რომელიც ელისაბედის საყვარლის როლს ასრულებდა. ყველაფერი დასრულდა.
–ჩვენს შვილებს უფლებას არ მივცემ უყურონ, როგორ ეხვევი სხვა მამაკაცს სცენაზე!
რა თქმა უნდა, ქმარი შეპასუხებას არ იღებდა. ურყევი იყო, ერთგული ცოლის ცრემლიანი ვედრებაც არ ამსუბუქებდა მის ეჭვიან გულს! ასე ერთი წელი გავიდა. კიდევ 1 წელი. ასე გავიდა ბევრი–ბევრი წელი, სანამ სიტუაცია ელისაბედის მეხსიერებიდან არ წაიშალა.
რა უნდა გააკეთო, თუ დედა მარტო დარჩა
აი, ახლა გარდაცვლილი ქმრის საფლავთან დგას დაბნეული, მარტოობით შეშინებული. 55 წლისაა, არ იცის, როგორ გააგრძელოს ცხოვრება. მის გვერდით უმცროსი ვაჟია, რომელიც მალე 30 წლის გახდება. უფროსი ვაჟი მამის დაკრძალვაზე არც მისულა.
–დედა ხომ იცი, რომ კოტემ უბრალოდ ვერ მოახერხა მოსვლა. ბევრს მუშაობს, ახლა საზღვარგარეთ მივლინებაშია – ამართლებდა ძმას ლევანი, მაგრამ ელისაბედი უნუგეშო იყო.
ქმარი უყვარდა. საუკეთესო წლები, მთელი თავი ქმარს და ოჯახს მიუძღვნა და ახლა ქმრის საფლავზე დგას და ხვდება, რომ მხოლოდ უმცროსი ვაჟი დარჩა. მხოლოდ ლევანს აღელვებს მისი ბედი. ლევანი პასუხისმგებლობის ტვირთს გრძნობს და ვერ ტოვებს დედას. დედას დღეში რამდენჯერმე ურეკავს, ინტერესდება, როგორ არის. ყოველ მეორე დღეს სტუმრად მიდის და რჩება, ოღონდ კი გლოვის დაძლევაში დაეხმაროს.
მოწყენილი დედამთილი
ლევანის ცოლი ამას გაგებით ეკიდებოდა: ელისაბედი მარტო ცხოვრობდა, კატაც არ ჰყავდა. ქმარი ხშირად რჩებოდა დედასთან სამსახურის შემდეგ, მასთან ვახშმობდა, სახლში გვიან ბრუნდებოდა. დედას ძალიან ენატრებოდა გარდაცვლილი მეუღლე და ადგილს ვერ პოულობდა. მალე ეს მის ჯანმრთელობაზე აისახა: ხან წნევა მერყეობს, ხან გაციებულია, ხან რა და ხან რა.
ლევანს ექიმებთან დაჰყავდა, ანალიზებს უკეთებდა, პროდუქტების ყიდვაში ეხმარებოდა, ბევრ რამეს თავად იხდიდა. ელისაბედი ხშირად სტუმრობდა ვაჟს და რძალს.ზოგჯერ ღამით რჩებოდა მათ ორადგილიან საწოლზე, ცოლ–ქმარი კი მისაღებ ოთახში დივანზე წვებოდნენ. ასე გაგრძელდა გარკვეული პერიოდი, სანამ ლევანის ცოლმა, მარგომ, არ შენიშნა, რომ დედაზე ზრუნვა არაჯანსაღი გახდა. მისდა სამწუხაროდ, მარგო აღარ განიცდიდა დედამთილის მიმართ თანაგრძნობას.
დედამთილთან ურთიერთობა: როდის უნდა ატეხოთ განგაში
ერთ–ერთ სადილზე, როცა ლევანმა დედას დაურეკა სუფრასთან დაჯდომამდე, ცოლმა ჰკითხა:
–ლევანი, ხომ არ ფიქრობ, რომ ეს უკვე ზღვარს ცდება? დღეს უკვე მესამედ დაურეკე დედას. ასე არ უნდა იყოს. ნიკას გარდაცვალებიდან 4 თვე გავიდა.
თავიდან ქმარი გააოცა მარგარიტას გულგრილობამ, რადგან მისთვის ნათელი იყო, რომ დედა მარტოსული იყო. ცოლი კი გარდაუვალზე აფრთხილებდა. უფრო ზუსტად, თუ დედასთან ხშირად დარეკვას გააგრძელებს, ელისაბედი მალე მიეჩვევა და უკან დასახევი გზა აღარ იქნება. ელისაბედმა ახალ რეალობაში ცხოვრება უნდა ისწავლოს, მიიღოს მწუხარება და გააგრძელოს ცხოვრება, გლოვა მსუბუქი სევდით შეცვალოს.
ლევანი ხვდებოდა, რომ ცოლი რაღაცაში მართალი იყო, ამიტომ მისი თეორიის გამოცდა გადაწყვიტა. დედას ხშირად აღარ ურეკავდა. თუმცა აღმოჩნდა, რომ დედას თავად უხაროდა დარეკვა. ახლა ნებისმიერი მიზეზით რეკავდა. გარეთ წვიმს და მოწყენილია, რეკავს, ამინდის გამო მუხლი სტკივა, რეკავს, რამე აქვს საყიდელი, ისევ რეკავს. გარდა ამისა, სტუმრობას მოუხშირა, ლევანის ხშირად ურეკავდა, რომ ჩაის დასალევად წაეყვანა.
მარგო ისევ დაელოდა მომენტს, რომ ქმარს დალაპარაკებოდა. ახლა ნამდვილად საჭირო იყო მომენტის შერჩევა. ქმარი მთელ თავისუფალ დროს დედას უთმობდა. მარგომ საუბარი დაიწყო იმით, რომ ბოლო დროს ქალბატონი ელისაბედი თითქმის მათთან ცხოვრობს.
–მართლა! მინდოდა მეკითხა: წინააღმდეგი ხომ არ ხარ, რომ დედამ ჩვენთან იცხოვროს? წინ და უკან სიარული უჭირს, ძალიან იღლება.
–როგორ? სად უნდა მოვათავსოთ, მისაღებში? – გაოცდა მარგარიტა.
–მართალი ხარ, ბევრი ადგილი არ გვაქვს. მე და დედამ მოვიფიქრეთ, რომ შეგვიძლია მასთან გადავიდეთ. მას დიდი ბინა აქვს.
ცოლისთვის ეს ბოლო წვეთი იყო.
ბოლო წვეთი
–ანუ შენ და დედამ ყველაფერი გადაწყვიტეთ, ჩემთვის კითხვა დაგავიწყდათ? დღეს მისაღებში დაიძინებ, ღამე არც დააკაკუნო.
სკანდალი დიდი ხანია მწიფდებოდა, მაგრამ მხოლოდ ახლა მიხვდა მარგო, რომ აღარ შეეძლო. დედამთილის თანაგრძნობა გადაიზარდა გაღიზიანებასა და ეჭვიანობაში, რადგან ხედავდა, რომ ელისაბედი ისე ჩაეჭიდა მის შვილს, როგორც სამაშველო რგოლს. ახლა ფიქრობდა, რომ სიცოცხლის ბოლომდე არ მოაკლდებოდა მზრუნველობა, როგორც ეს იყო, სანამ მისი ქმარი ცოცხალი იყო. ლევანი უკვე თავად დაიღალა ორ სახლში ცხოვრებით და დედაზე ზრუნვა პირადი ცხოვრებისთვის ადგილს არ ტოვებდა.
დედამთილთან ურთიერთობა: ბოლო წვეთი
ერთხელ ელისაბედი გვიან საღამოს ეწვიათ. მარგარიტა სამსახურიდან დაბრუნდა, როცა უკვე ბნელოდა. დაღლილი, მშიერი, ნაწყენი, რომ უფროსმა დაავალა შვებულებაში გასული კოლეგის საქმეც.
–გამარჯობა, ელისაბედ, – მკვდარი ხმით მიესალმა დედამთილს და ქმარს შეხედა. – დღეს ძალიან დავიღალე. ჩაის გაკეთების ძალაც არ მაქვს, ამიტომ შხაპს მივიღებ და დავიძინებ.
როდესაც შხაპიდან გამოვიდა, აღმოაჩინა, რომ დედამთილი ცომეულს აცხობდა, თან ამბობდა:
–არაფერია, დაღლილი ხარ, მშიერი. მომზადების ძალა არ გაქვს. თქვენი მაცივარი ცარიელია, მხოლოდ სალათს ჭამთ. რა მოხდება, როცა შვილები გეყოლებათ?
ეს ბოლო წვეთი იყო. მარგარიტამ მდუღარე ჩაიდანი გამორთო, ვერ მოითმინა და აღნიშნა:
–რა ბავშვები შეიძლება იყოს, თუ ბოლო 6 თვეა მე და ლევანს მარტო არ გვტოვებთ?
საბრალო დედამთილი ასეთ პასუხს არ ელოდა. ყვირილი დაიწყო, ლევანმა ძლივს ჩასვა მანქანაში და სახლამდე მიაცილა. ლევანი სახლში არ დაბრუნებულა, დედასთან დარჩა, რომელიც დილამდე ტიროდა. როცა დაბრუნდა, მარგარიტა უკვე ალაგებდა მის ნივთებს. მაგრამ ლევანი ბოდიშის მოხდით მოვიდა და აღიარა, რომ დედა კარგად არ იყო და ასეთი ტემპით მალე მათ ქორწინებას დაანგრევდა.
თვითრეალიზაცია
დასხდნენ და დაფიქრდნენ, რა გაეკეთებინათ. აჩუქონ კატა? ცხოველები სახლში არ უყვარს. სანატორიუმში გაუშვან? მარტო მოიწყენს, თან დარეკვას არ შეწყვეტს. აქ მარგარიტას გაახსენდა, რომ ოდესღაც ელისაბედი თეატრალურ საქმიანობაში იყო ჩართული. ლევანი ამ აზრს სკეპტიკურად შეხვდა.
–დედა მარტო არსად წავა.
–მოდი, ერთად წავიდეთ.
პატარა სამოყვარულო სპექტაკლზე წასვლა გადაწყდა. ელისაბედს სპექტაკლი არ მოეწონა: განათება არასწორად იყო დაყენებული, როლები არასწორად განაწილებული, დეკორაცია, არაფერი მოეწონა. მაგრამ მიზანი მიღწეული იყო: ელისაბედი დაინტერესდა! თავად შესთავაზა დახმარება სპექტაკლების ორგანიზებაში!
სიამოვნებით აიყვანეს, რადგან ოდესღაც ძალიან ცნობილი იყო თეატრალურ წრეებში. მალე გამოჩნდნენ ძველი ნაცნობები, რომლებიც სპექტაკლებზე სიამოვნებით დადიოდნენ. თავად ელისაბედი მიუზიკლებზე გადაერთო და მაყურებლებს ვოკალური მონაცემებით აოცებდა. ახალგაზრდა ლამაზმანის როლს აღარ აძლევდნენ, მაგრამ როგორც იქნა მისმა ნიჭმა სცენაზე ადგილი იპოვა. თვითრეალიზაცია ყოველთვის აქტუალურია და მნიშვნელობა არ აქვს, რამდენი წელი გავიდა.
რამდენიმე თვეში გაირკვა, რომ მარგარიტა ბავშვს ელოდა. მაშინ ელისაბედმა კინაღამ მიატოვა თავისი საოცნებო სამსახური, რადგან მალე შვილიშვილზე უნდა ეზრუნა, ორსულ რძალს დახმარება სჭირდება! მაგრამ ლევანმა და მარგომ დაარწმუნეს, რომ მის მოწოდებას გაჰყოლოდა, მათზე არ ენერვიულა, რადგან აუცილებლად გაუმკლავდებიან. ესმოდათ, რამდენად მნიშვნელოვანი იყო ელისაბედისთვის თვითრეალიზაცია. ელისაბედი ვერ იჯერებდა, რომ ახლა თავისუფალი იყო. როგორც იქნა, ახდა პატარა ლიზას ოცნება, რომელიც დიდ და პატარა თეატრის სცენაზე ოცნებობდა.
