-შემოდი, ნუ მორცხვობ, – ამხნევებდა კოტე ანას, ბინაში შესვლისას.
-ესე იგი, აქ ცხოვრობ?
-დიახ, აქ დავიბადე და გავიზარდე. ახლა კი დროებით აქ ვცხოვრობ.
-დროებით კარგია!
-გაიხადე, ხელები დაიბანე და ჩაი დავლიოთ. ჩემი მშობლები ცოტა ხანში სამსახურიდან დაბრუნდებიან და ვივახშმებთ.
სამი საათის შემდეგ კოტეს მშობლები, კოტე და ანა ვახშმობდნენ და ამავდროულად ერთმანეთს ეცნობოდნენ.
-ანა, სად მუშაობ?
-დედა, ხომ გითხარი! ანა ჩემს ოფისში მუშაობს, მაგრამ სხვა განყოფილებაში.
-კი, მაგრამ მე ანასგან მინდა პასუხის მოსმენა.
-ვმუშაობ მარკეტინგის მიმართულებით. უკვე წელიწადზე მეტია, რაც ამ კომპანიაში ვარ.
-კარგია. კოტე ინჟინერია. საპატიო პროფესიაა და კარიერული ზრდაც აშკარაა. მამამისის კვალს გაჰყვა.
-დედა, გაჩერდი.
-შენი მშობლები აქ ცხოვრობენ?
-დიახ, აქ ხუთი წლის წინ გადმოვედით, ადრე მურმანსკში ვცხოვრობდით.
-შორია. აქ უფრო თბილა და ხალხიც მხიარულია.
როცა ახალგაზრდები ჭურჭელს რეცხავდნენ, ანამ იკითხა:
-კოტე, მამაშენი მთელი ვახშამი ჩუმად იყო, ის ყოველთვის ასეა თუ რამე მოხდა?
-არ ინერვიულო. ის ყოველთვის ასეთია. ჩუმად ყოფნა უყვარს. კარგი, მოდი ჩემს ოთახში შევიდეთ.
ანამ რეგულარულად დაიწყო კოტესთან სტუმრად სიარული. როდესაც გაირკვა, რომ ურთიერთობა ახალ დონეზე გადავიდა, გოგონამ ჰკითხა:
-არ გინდა, რომ ბინა ვიქირაოთ?
რატომღაც ახალგაზრდა კაცმა თავი უხერხულად იგრძნო.
-ანა, არც კი ვიცი. რატომ არ მოგწონს ჩემს ტერიტორიაზე შეხვედრები?
-იმიტომ, რომ ეს არის ბინა, სადაც შენს გარდა შენი მშობლებიც ცხოვრობენ. და ჩვენ 18 წლისანი არ ვართ. არ გინდა ბინის დაქირავება?
-მინდა! – კოტე უკვე წითლდებოდა. – მაგრამ… ფულის საკითხია.
-ფულის საკითხი? შენ ნორმალური შემოსავალი გვაქვს ბინის დასაქირავებლად.
ახალგაზრდა კაცი ყოყმანობდა.
-კოტე, რატომ დაიძაბე? მითხარი, რას მიმალავ.
ხუთი წუთის განმავლობაში სთხოვდა ანა კოტეს, რომ მისთვის სიმართლე ეთქვა, რის შემდეგაც მან უთხრა:
-ქირისთვის ფულს ვერ გამოვყოფ, რადგან მშობლებს სესხის გადახდაში ვეხმარები.
-აი, თურმე რა ყოფილა. ბევრს იხდით?
-მნიშვნელოვნად,- კოტემ თავი აარიდა პირდაპირ პასუხს.
-კარგი, მესმის.
-ანა, გთხოვ, ნუ გეწყინება!
გოგონამ გაიღიმა:
-ყველაფერი კარგადაა. და… რა სესხს იხდით?
-ორი წლის წინ ჩემმა მშობლებმა გადაწყვიტეს ბინის გარემონტება, მაგრამ ფინანსები ვერ გათვალეს. რემონტის მსვლელობისას ფული გაუთავდათ და ბანკში წასვლა დასჭირდათ.
ანამ გაკვირვებულმა დაიწყო ბინის თვალიერება:
-აქ რემონტი იყო? რატომღაც არ ჰგავს.
-დიახ, იყო, – გაიცინა კოტემ.
-კოტე, ახლა ეს მითხარი, შენ ამ ბინაში წილი გაქვს?
-არა, დედაჩემმა და მამაჩემმა ჩემს დაბადებამდე ერთი წლით ადრე გააკეთეს პრივატიზაცია.
-გასაგებია.
ბინის დაქირავებაზე საუბრები შეწყდა იქამდე, სანამ ანასთან პირისპირ დარჩენილმა კოტეს დედამ არ იკითხა:
-კოტემ მითხრა, რომ ბინის დაქირავება და ცალკე ცხოვრება გინდოდათ, მართალია?
-კი, მაგრამ თქვენი შვილი თურმე თქვენს სესხს გიხდის.
-ეს რას ნიშნავს? სესხი იმ ბინის გასარემონტებლად ავიღეთ, რომელშიც თავადაც ცხოვრობს.
-მაგრამ ეს სესხი თქვენ მაშინ აიღეთ, როდესაც კოტე სულ სხვა ადგილას მუშაობდა. და მისი ხელფასი იმის ნახევარს შეადგენდა, რაც ახლა აქვს. ანუ, მაშინ ეს სესხი ისე აიღეთ, რომ არ იცოდით, რომ თქვენს შვილს ეს სამსახური ექნებოდა. ეს ნიშნავს, რომ თქვენ მხოლოდ საკუთარი თავის იმედად იყავით. ახლა კი, რატომღაც სესხს მხოლოდ კოტე იხდის და არა თქვენ.
-ანა, მგონი, ყველა ზღვარს სცდები, არა? – კეთილად ჩაილაპარაკა დედამ, მაგრამ მისი მზერა ფოლადივით ცივი იყო.
-ანუ სწორად ვმსჯელობ? თქვენ გადაწყვიტეთ თქვენი შვილის ფულს დაეპატრონოთ და სესხის გარეშე იცხოვროთ. გინდათ, რომ კოტე პირადი ცხოვრების გარეშე დატოვოთ.
-კოტეს პირად ცხოვრებას არავინ ეხება! თქვენ ხომ ამ ბინაში ხვდებით ერთმანეთს.
-ეს არ არის პირადი ცხოვრება. ეს საბავშვო ბაღია!
დედა აღარ მალავდა თავის გრძნობებს:
-წასვლა არ გინდა? კოტეს ვეტყვი, რომ იყავი.
-დიახ, წავალ.
ანა ადგა და კოტეს ოთახში შევიდა მისი რამდენიმე ნივთის აღებად.
წამოსვლისას, ანამ, პირდაპირ თვალებში შეხედა კოტეს დედას და უთხრა:
-ოდესღაც ის მიხვდება, რომ თქვენ მას იყენებდით. ამის შემდეგ კი ძალიან მხიარული სიბერე გელით.
სადარბაზოდან გამოსული ანა, კოტეს შეეჯახა:
-ანა, სად მიდიხარ?
-მე ხვალიდანვე ვიწყებ ბინის ძებნას. ყველასგან განცალკევებით ვიცხოვრებ. შენ რას იზამ, წამოხვალ?
კოტემ თავისი ბინის ფანჯრებს შეხედა. დედის სილუეტი ჭაღის შუქის ფონზე მკაფიოდ მოჩანდა.
ახალგაზრდა კაცმა შეწუხებულმა უპასუხა:
-ანა, მშობლებს ვერ დავტოვებ. ასჯერ აგიხსენი: მათ სესხი აქვთ. ქირას ვერ გადავიხდი, როცა ვიცი, რომ ამ ფულს სესხის დაფარვა შეუძლია.
ანამ მწარედ გაიცინა:
-ვაუ! აი, ეს არის შვილის ნამდვილი ზრუნვა მშობლებზე. მაგრამ არის ერთი „მაგრამ“. ეს კრედიტი შენს მშობლებს შენთვის არ აუღიათ. ეს მათი გადაწყვეტილება იყო. და ის ფაქტი, რომ მათ შთაგაგონეს, რომ შენ უნდა გადაიხადო მათი სესხი – შენი პირადი ცხოვრების შეწირვის ხარჯზე, მათ მათ შესანიშნავ მანიპულატორებად აქცევს. და ასევე ძალიან ცუდ მშობლებად.
-ჩემს მშობლებზე ასე არ უნდა საუბრობდე.
-შენთან არ უნდა მქონოდა ურთიერთობა. მშვიდობით.
ამის შემდეგ კოტეს ანა აღარ უნახავს.
მხოლოდ სამი წლის შემდეგ გაიგო მან, რომ ანა ერთი წლის წინ გათხოვილიყო და ის და მისი ქმარი საკუთარ ბინაში ცხოვრობდნენ, რომელიც იპოთეკით შეიძინეს.
ამ დროს, კოტე ჯერ კიდევ იხდის მშობლების სესხს და მათ ბინაში ცხოვრობს.
