ამ ქვეყანაში საკუთარი კანონები აქვთ, რომლებიც ბევრ ჩვენგანს შეიძლება უჩვეულოდ და ველურადაც კი მოეჩვენოს.
სხვადასხვა სახელმწიფოს აქვს საკუთარი წესები და ტრადიციები, რომელთა დაცვასაც მაცხოვრებლების უმეტესობა ცდილობს. ტურისტებს და ემიგრანტებს უწევთ ახალ გარემოსთან შეგუება და დამახსოვრება, რა არის მისასალმებელი კონკრეტულ ქვეყანაში და რის თავიდან აცილებას ცდილობენ ყოველმხრივ. სწორედ ამიტომ, თუ მოულოდნელად გადაწყვეტთ ბილეთების ყიდვას და სამხრეთ კორეის შესასწავლად გამგზავრებას, მაშინ წინასწარ უნდა წაიკითხოთ ყველაფერი ამ სახელმწიფოს კულტურული მახასიათებლების შესახებ.
არავისთვის წარმოადგენს საიდუმლოს, რომ ამ აზიურ ქვეყანაში არც ისე ცოტა შეზღუდვაა, რომელთა დარღვევამ შეიძლება უხერხულ მდგომარეობაში ჩაგაგდოთ. მაგალითად, ტატუ იქ სრულიად არ არის მისასალმებელი. კორეაში ტატუს ოსტატების საქმიანობა უკანონოა და მხოლოდ სამედიცინო მუშაკებს შეუძლიათ დაკავდნენ სხეულზე ნებისმიერი ნიმუშის შექმნით და მხოლოდ გამონაკლის სიტუაციებში. საქმე ისაა, რომ ტატუ სამხრეთ კორეაში, ისევე როგორც მთელ სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში, ტრადიციულად მაფიასთან ასოცირდება. უმსხვილესი ბანდების წევრებს მოეთხოვებოდათ თავიანთ სხეულზე გარკვეული სიმბოლოების დახატვა, რითაც მეგობრებს მტრებისგან არჩევდნენ. ამიტომ საზოგადოებრივ ადგილებში მათ, რბილად რომ ვთქვათ, არამეგობრულად ექცევიან.
გაშიშვლება ყველაზე ცხელ დღეებშიც კი – არასასიამოვნოა. თქვენ პრაქტიკულად არ გაქვთ შანსი, ქუჩაში შეხვდეთ გოგონას ზედმეტად ღია ტანსაცმელში. ადგილობრივი ქალები არ რისკავენ შიშველ ტანზე ტოპებისა და კაბების ტარებას, ასევე არ მოსწონთ არც მინი კაბები. თუ კაბის სიგრძე მუხლს ზემოთ იქნება, მაშინ კიბეებზე ასვლისას აუცილებლად მიიფარებენ ჩანთას ან ჟურნალს.
სხვათა შორის, არც კორეელი მამაკაცები რისკავენ საზოგადოების პროვოცირებას. ყველაზე ცხელ პერიოდშიც კი აცვიათ სქელი ბამბის მაისურები და პერანგები და თუ ქსოვილი ცოტა გამჭვირვალეა, მაშინ სპეციალურ ძუძუსთავების სტიკერებს იკრავენ. ისინი საშუალებას აძლევთ დამალონ ის, რაც სხვებმა არ უნდა დაინახონ და იდეალურად გამოიყურებოდნენ ნებისმიერ სიტუაციაში.
არანაკლებ მკაცრი კანონები მოქმედებს საგანმანათლებლო დაწესებულებებში. სამხრეთ კორეაში ყველა სკოლის მოსწავლე უნდა იყოს ერთნაირი. თანაც, ყველა გაგებით. მათ უნდა ატარონ კლასიკური ვარცხნილობები და არავითარ შემთხვევაში არ უნდა სცადონ თმის ფერის შეცვლა. გოგონებს არ ეკრძალებათ ფრჩხილების მოხატვა ან მაკიაჟის გაკეთება. ისინი არ უნდა გამოირჩეოდნენ არც ტანსაცმლით და არც აქსესუარების საშუალებით. ტაბუს თავიდან აცილების ერთადერთი გზა მრავალფეროვანი დიზაინის ფერადი წინდებია.
სხვათა შორის, არ უნდა გაგიკვირდეთ ადგილობრივ კაფეებსა და რესტორნებში ხმაურიანი ჭამა. სამხრეთ კორეაში ეს სრულიად ნორმალურად ითვლება და ნიშნავს, რომ სტუმარს ნამდვილად მოსწონს წარმოდგენილი საკვები.
მაგრამ ტურისტების უმეტესობას ყველაზე მეტად უკვირს ის ფაქტი, რომ ყველა კორეელ მამაკაცს აქვს გლუვი ფეხები, ქალებს კი – საკმარისზე მეტი თმა. თანამედროვე ქალაქელი კორეელი ახალგაზრდები ძალიან დიდ ყურადღებას უთმობენ თავიანთ გარეგნობას. ყოველთვის დაუთოებული ტანსაცმელი აცვიათ და ცდილობენ სხეულზე ზედმეტი თმა არ გამოაჩინონ. მაღაზიებში იყიდება თმის მოცილების სპეციალური მოწყობილობები.
ქალებთან დაკავშირებით სრულიად განსხვავებული ისტორიაა. თუ ადგილობრივ აბანოში შეიხედავთ, რომელიც უფრო სრულფასოვან აქვა კომპლექსს მოგაგონებთ, მაშინ ნამდვილად შეამჩნევთ თმას ფეხებზე, ბიკინის ზონასა და მკლავებზე. ეს ტენდენცია ნორმად ითვლება და სრულიად არ აწუხებს არც ახალგაზრდა და არც მოხუც კორეელ ქალებს. თუმცა, მათ შეუძლიათ მისცენ თავს ამის უფლება. ტესტოსტერონის დაბალი დონის გამო, მათ სხეულზე თმა საკმაოდ მწირია და ზოგჯერ სრულიად უხილავი.
