ცოტა ხნის წინ ბებიის ნაქონ ძველ ნივთებს გადავხედე. მოდური ქალი იყო და ქსოვილის ხარისხს ყურადღებას აქცევდა. ამდენი ხნის შემდეგაც ქსოვილს თავისი თვისებები და გარეგნობა არ დაუკარგავს. ბებია საოცრად ლამაზ კაბებს და კოსტიუმებს ატარებდა. ახლა ასეთს ძვირადღირებულ მაღაზიაშიც ვერ იპოვით.
ბებია ხშირად მიყვებოდა თავის ცხოვრებაზე სსრკ-ში. ასევე შემონახული გვაქვს ბევრი მოდის ჟურნალი და იმდროინდელი თარგი. ბებია თავადაც კარგად კერავდა და ქსოვდა. ამბობდა, რომ არ მოსწონდა ის, რასაც მაღაზიებში ყიდდნენ. ყველაფერი იყო მოსაწყენი და ერთფეროვანი. რატომღაც საბჭოთა კავშირის დროს ფერების მწირი არჩევანი იყო. ყველაფერი ნაცრისფერი, ყავისფერი ან შავი. ახალგაზრდა გოგოს კი უნდოდა ყვავილებიანი კაბა და მსუბუქი ქვედაბოლო.
რომელ ხარისხიან ქსოვილს იყენებდნენ სსრკ-ში?
საბედნიეროდ, ქსოვილების მაღაზიაში ფართო არჩევანი ჰქონდათ. თანამედროვე ქსოვილებისგან ნატურალურობით გამოირჩეოდა. ჩითი, ბამბა, აბრეშუმი – ყველაფერი ნატურალური იყო. ასევე იყო ხელოვნური და სინთეტიკური ქსოვილები – ვისკოზა, ლავსანი, ელასტანი. მატყლი ძალიან თბილი იყო და მისგან კერავდნენ ზამთრის კოსტიუმებს, რომელიც ძალიან ძვირადღირებული იყო. თითქმის ყველა ქალმა კერვა იცოდა, ხოლო ქსოვილები შედარებით იაფი ღირდა. თუ კერვა არ იცოდნენ, სამკერვალოში მიდიოდნენ. ქალაქის ყველა უბანში იყო მოდის ატელიე, სადაც მამაკაცის ლამაზი კოსტიუმის ან სადღესასწაულო კაბის შეკერვა შეიძლებოდა.
ბევრი ახერხებდა საზღვარგარეთის ჟურნალის „ბურდას“ ხელში ჩაგდებას და შემდეგ ქუჩაში ფერების და სტილის ამბოხი ჩნდებოდა. ბევრი თავად ჭრიდა თარგებს და უნიკალურ სამოსს ქმნიდა. საბჭოთა ქალებს ფანტაზიის მხრივ ყველაფერი რიგზე ჰქონდა. ბავშვებსაც უკერავდნენ ან ძველს აკეთებდნენ. ტანსაცმელს არ ყრიდნენ, ის წლები ემსახურებოდათ და მემკვიდრეობით გადაეცემოდა. ყველაფერი იმიტომ, რომ ხარისხიანი ქსოვილი იყო და არ უფერულდებოდა.
რა ნიმუშები ჰქონდა ნაქსოვ სვიტერებს და ჟილეტებს? ვისაც ბევრი ძაფი ჰქონდა, პალტოსაც ქსოვდა. ძალიან ლამაზი და ელეგანტური იყო. ქალები ყველგან ახერხებდნენ ქსოვას – საზოგადოებრივ ტრანსპორტში, სანაპიროზე და სამსახურში შესვენების დროს. ჩანთაში ყოველთვის იყო დაწყებული სვიტერი ქმრისთვის ან შვილისთვის. კაცებიც ყოველთვის ელეგანტურად გამოიყურებოდნენ კოსტიუმებში ან სვიტერში და შარვალში. რაც არ უნდა თქვან, მამაკაცები ძალიან მამაცურად და მოდურად გამოიყურებოდნენ.
ადრე შესაძლებელი იყო კერვის და ქსოვის ცოდნა
აი, ქვედა საცვლები პრობლემა იყო. გარდერობის ამ ნივთს სათანადო ყურადღებას არ უთმობდნენ, არადა საერთო სურათის ძალიან მნიშვნელოვანი ელემენტია. განსაკუთრებით აფასებდნენ მკერავებს, რომლებმაც ბიუსტჰალტერის ფორმის სწორად შერჩევა და შეკერვა იცოდნენ. საბჭოთა ქალებს წინდების და კოლგოტების ქსოვაც უწევდათ. ნეილონის კოლგოტები უფრო მოგვიანებით გამოჩნდა და მისი შოვნა ადვილი არ იყო. ერთი წყვილის შესაძენად დიდ რიგში უნდა მდგარიყავი. ასეთ კოლგოტებს განსაკუთრებით უფრთხილდებოდნენ. თუ თვალი წაუვიდოდა, მაშინვე საგულდაგულოდ კემსავდნენ.
მაღაზიებში ბავშვის ტანსაცმელიც რთულად იშოვებოდა, მაგრამ ქალების მარჯვე ხელები აქაც გამოსავალს პოულობდნენ. რაღაცას ცვლიდნენ, ქსოვილს ყიდულობდნენ და ლამაზ კაბას ან შორტს კერავდნენ. იყიდებოდა წიგნიც საბავშვო მოდელებით და თარგებით. ასეთი წიგნი ძალიან ფასობდა და ბევრი დედა იყენებდა. ბავშვებმა ჩვილობიდან იცოდნენ, რა იყო მაღალი ხარისხის ქსოვილი – ნატურალური ბაიკა და ჩითი.
ბევრი შეგვიძლია ვისაუბროთ, როგორი იყო ცხოვრება საბჭოთა კავშირში, მაგრამ ხალხი რომ იმედს არ კარგავდა და ყოველთვის პოულობდა გამოსავალს, ეს ფაქტია. ნივთებს უფრო უფრთხილდებოდნენ და არ იყო ისეთი ნაგავსაყრელები, როგორიც ახლანდელ თაობაში არის.
